Barbara O’Neill’s lecture emphasizes the critical roles of water and salt in human health. She identifies water as the second most vital element for life (after oxygen) and sodium as the third (followed by potassium). She explains that table salt (sodium chloride) is harmful due to its lack of balancing minerals, contributing to high blood pressure, while natural salts like Celtic or Himalayan, rich in minerals such as magnesium, help hydrate cells effectively. O’Neill advocates drinking water gradually with a small amount of Celtic salt to aid cellular hydration and nutrient transport (e.g., glucose into cells). She cites Dr. Fereydoon Batmanghelidj’s work, linking dehydration to conditions like high blood pressure, diabetes, and digestive issues, and shares anecdotes of people improving health by addressing dehydration. She stresses lifestyle factors—water intake, mineral balance, and avoiding processed diets—as essential to preventing chronic illnesses.

سخنرانی باربارا اُنیل بر اهمیت حیاتی آب و نمک در سلامت انسان تأکید دارد. او آب را دومین عنصر حیاتی برای زندگی (پس از اکسیژن) و سدیم را سومین (پس از پتاسیم) معرفی می‌کند. او توضیح می‌دهد که نمک سفره (سدیم کلرید) به دلیل کمبود مواد معدنی متعادل‌کننده مضر است و به فشار خون بالا کمک می‌کند، در حالی که نمک‌های طبیعی مانند سلتیک یا هیمالیا، که سرشار از مواد معدنی مثل منیزیم هستند، به آبرسانی مؤثر سلول‌ها کمک می‌کنند. اُنیل توصیه می‌کند آب را به‌تدریج با مقدار کمی نمک سلتیک بنوشید تا به آبرسانی سلولی و انتقال مواد مغذی (مانند گلوکز به سلول‌ها) کمک کند. او به کارهای دکتر فریدون بتمنقلیج اشاره می‌کند که کم‌آبی را به مشکلاتی مثل فشار خون بالا، دیابت و مسائل گوارشی مرتبط می‌داند و داستان‌هایی از بهبود سلامت افراد با رفع کم‌آبی نقل می‌کند. او بر عوامل سبک زندگی—مصرف آب، تعادل مواد معدنی و اجتناب از رژیم‌های فرآوری‌شده—به‌عنوان ضروری برای پیشگیری از بیماری‌های مزمن تأکید دارد.

Barbara O’Neills föreläsning betonar vatten och salts avgörande roller för människors hälsa. Hon identifierar vatten som det näst mest vitala elementet för livet (efter syre) och natrium som det tredje (följt av kalium). Hon förklarar att bordssalt (natriumklorid) är skadligt på grund av dess brist på balanserade mineraler och bidrar till högt blodtryck, medan naturliga salter som keltiskt eller Himalayasalt, rika på mineraler som magnesium, effektivt återfuktar celler. O’Neill rekommenderar att dricka vatten gradvis med en liten mängd keltiskt salt för att underlätta cellhydrering och transport av näringsämnen (t.ex. glukos in i celler). Hon hänvisar till Dr. Fereydoon Batmanghelidjs arbete, som kopplar uttorkning till tillstånd som högt blodtryck, diabetes och matsmältningsproblem, och delar berättelser om människor som förbättrat sin hälsa genom att åtgärda uttorkning. Hon betonar livsstilsfaktorer – vattenintag, mineralbalans och att undvika processade dieter – som avgörande för att förebygga kroniska sjukdomar.

Salt & Vatten – Barbara O’Neill

Vatten, det näst mest vitala elementet som behövs för livet. Så, det mest vitala elementet som behövs för livet är syre. Det är ingen överraskning, eller hur? Det näst mest vitala elementet som behövs för livet är vatten. Du kan klara dig 3 minuter utan syre. Vi kan klara oss ett par veckor utan vatten. Jag trodde alltid att det var tre dagar utan vatten tills jag läste en bok som heter Den långa vandringen om några människor som flydde från ett arbetsläger i Sibirien, och de var i öknen, och de klarade sig nästan två veckor utan vatten. Vad är det näst mest vitala elementet som behövs för livet? Där det inte finns vatten, bor det vanligtvis inte människor, eller hur? Jag säger alltid till folk: “Hur mycket vatten dricker du?” Och det här är några av svaren jag får: “Jag gillar inte vatten.” “Om jag dricker vatten svullnar mina fötter.” “Om jag dricker vatten måste jag gå på toaletten hela dagen.” De två sista svaren säger mig att vattnet inte kommer in i cellen.

Så, hur får vi vattnet in i cellen? Vi måste gå till det tredje mest vitala elementet som behövs för livet, och det är natrium. Det fjärde mest vitala elementet som behövs för livet är kalium. Så, låt oss gå tillbaka till natrium. I naturen hittar vi den högsta mängden natrium i havsvatten. Och havsvatten innehåller 92 mineraler. Av dessa 92 mineraler är ungefär 30 % natrium. Och av dessa 92 mineraler är ungefär 50 % klorid. Nu, eftersom natriumklorid tar upp den största mängden, är de de första kristallerna som bildas när vattnet avdunstar. Så, vad människan gör är att hon skopar upp de första kristallerna som bildas, bleker dem vita, tillsätter aluminium till det så att det rinner fritt, och där har du ditt bordssalt. Bordssalt är ett farligt salt eftersom vi nu har två mycket hårda mineraler som, om du skulle injicera båda i blodet, skulle du dö. Det finns två hårda mineraler, och de behöver alla de andra 90 för att mjuka upp dem och balansera dem. Den högsta koncentrationen av mineraler inne i cellen är kalium. Den högsta koncentrationen utanför cellen är natrium. I det dubbelskiktade membranet som omger varje cell finns det natrium-kaliumpumpar. Dessa natrium-kaliumpumpar arbetar för att upprätthålla balansen mellan kalium och natrium. När någon inte äter tillräckligt med frukt och grönsaker – och det är där du får mest av ditt kalium – och de lägger bordssalt på allt alldeles för mycket, vad händer då? Nu stiger natriumnivåerna och kaliumnivåerna sjunker. Det finns en liten mängd natrium i cellen, men när detta händer ser du att osmos och diffusion sker när den högsta koncentrationen smälter in i den lägsta, så nu stiger natriumnivåerna inne i cellen, vilket de inte borde, och cellen sväller. Vad kallas det? Högt blodtryck. Läkaren har rätt – bordssalt bidrar till högt blodtryck. Det finns en fransk läkare vid namn Doktor Lil Angry, och han har skrivit en hel bok om salt. När folk kommer med högt blodtryck sätter jag dem på keltiskt salt, sa han. Varför sätter han dem på keltiskt salt? För att keltiskt salt innehåller 82 mineraler; det är ett handskördat havssalt. Så, mineralerna i det keltiska saltet är i sin balanserade form. Hur är det med Himalayasalt? På många ställen är Himalayasalt mycket lättare att få tag på. Det har 70, ungefär 75 mineraler, så det är ganska bra. Men jag föredrar det keltiska, och en anledning är att det keltiska saltet har tre magnesium som innehåller magnesiumklorid och magnesiumbromid och magnesiumsulfat. Magnesium är en vattenhungrig molekyl, och detta förklarar varför det keltiska saltet är ett så fuktigt salt, särskilt när vi har haft mycket regn, eftersom de tre magnesiumerna absorberar fukten, och eftersom magnesium är en vattenhungrig molekyl kan det användas för att hjälpa vattnet att komma in i cellen. Så, när du tar en kristall av keltiskt salt, lägger det på tungan – och vissa säger, “Hur stor kristall?” Tja, om du har högt blodtryck, börja smått, ungefär storleken på ett sesamfrö. Jag har högt blodtryck, så jag kanske tar ungefär tre gånger ett sesamfrö, lägger det på tungan. Dina slemhinnor börjar absorbera mineralerna, magnesiumet tas till cellmembranet, och du dricker ditt vatten, och det magnesiumet drar det vattnet in i cellen. Det är det snabbaste sättet att återfukta en kropp. Den enda gången överdrivet vattendrickande kan vara farligt är om folk dricker för mycket på en gång och inte har mineralerna som finns i det keltiska saltet för att dra det vattnet in i cellen. Jag har haft folk som klagar till mig. De säger, “Jag dricker mer vatten nu. Nu går jag på toaletten hela dagen.” Så jag säger, “Gör du, gör du det med salt? Ta en liten kristall innan varje glas vatten.” Och ideally sett borde vi ha ungefär 8 glas vatten om dagen. Och sen säger jag till dem, “Och drick inte ett helt glas på en gång.” Jag tror jag nämnde tidigare att jag dricker ett halvt glas så fort jag går upp, jag går på toaletten, jag dricker ett halvt glas till. Sen klär jag på mig och tar ett halvt glas till. Men när jag börjar varje glas har jag den lilla biten salt.

Så, du sprider ut vattnet över dagen. Och många har sagt till mig, “Tack så mycket, det har gjort stor skillnad.” Stora mängder vatten in, det dröjer inte länge förrän stora mängder vatten måste ut. Det är som att vattna en planta. Och titta hur Gud sänder regnet – lite i taget, lite i taget, lite i taget. Och när det kommer en tornado, när det kommer ett skyfall, då är det jord som sköljs bort och översvämningar kan hända. Så, kom ihåg det med din kropp. Ta det lite i taget, lite i taget, lite i taget, lite i taget. Det är det bästa sättet att ta det. I mag-tarmkanalen finns det villi. Och på villi finns det receptorställe, och det receptorstället används för att ta glukosen igenom och in i blodet.

Så, på dessa villi har vi blodkapillärer som går hela vägen igenom. I det receptorstället finns en bärare. Denna bärare är designad för att ta glukosen igenom till blodet. Men bäraren accepterar inte glukosen om den inte kommer med en natrium-molekyl. Jag läste detta i min anatomi- och fysiologibok. I anatomi- och fysiologiboken memorerade jag meningen så jag kunde ge den till er direkt från källan: “Natrium är det huvudsakliga transportsystemet för glukos över borstgränsväggen och in i blodet.” Och ändå, vad får vi höra? “Ät inte salt.” Jag håller med om att inte ta bordssaltet eftersom det orsakar denna obalans av mineraler in och ut ur cellerna. Och visste du att natriumklorid är så starkt att det kan döda smaklökarna? Har du sett folk som använder bordssalt? De lägger det på allt, och de lägger det på innan de ens har smakat. Tja, inte konstigt att deras smaklökar dör. Medan keltiskt salt, med alla sina mineraler, förstärker smaken på maten. Nu, de röda linserna vi hade i morse – några har sagt, “Sue gjorde detta hemma, till och med serverade det hemma hos mig till frukost,” och folk har sagt, “Finns det kyckling i detta?” Och jag vet varför de säger det. Det är för att det är så smakrikt. Tja, det har lite olivolja, några örter – trevligt om du kan få färska – eller italienska örter, och lite keltiskt salt och lite gurkmeja, det är allt. Jag sköljer det väldigt noga. Det måste sköljas noga först, och jag gör det precis innan det är helt kokt. Och ändå, som du kan se, är det utsökt. Så, jag är inte intresserad av att laga upp lök och vitlök och – så mycket som jag älskar det i mina linser, det gör jag till lunch – men på morgonen har jag kullar att springa upp och ner på, bäckar att hoppa i. Jag är inte intresserad av att vara i köket länge, och det är en väldigt snabb rätt att göra. Så, natrium är inte bara nödvändigt för att få glukosen in i blodet, det är också nödvändigt för att få vattnet in i cellen. Så, det är natrium – det är det tredje mest vitala elementet som behövs för livet, och du kan få den informationen om de fyra vitala i vilken anatomi- och fysiologibok, kemibok, biologibok som helst. Jag ger er bara fakta här. Så, jag önskar att ni kunde se att vatten är väldigt viktigt. Men det är saltet också. Och återigen, kalium finns, du vet, i dina färska frukter och grönsaker.

Kalcium kan inte komma in i cellen av sig självt. Det behöver vitamin D. När vitamin D är närvarande dras kalcium in i cellen, och kom ihåg, jag visade er häromdagen att kalcium kallas kungen för att när det kommer in i cellen, piggybackar alla andra mineraler på ryggen av kalcium. Något annat händer. Jag skulle vilja gå tillbaka till detta ett ögonblick – när magnesiumet läggs på tungan och du tar glaset med vatten, eller ett halvt glas, lite senare det andra halva glaset, drar det magnesiumet vattnet in i cellen, och i det dubbelskiktade membranet som omger varje cell finns det en liten motor. Och när vattnet dras genom membranet och in i cellen, får det den lilla motorn att börja snurra, och snurrandet av den motorn ger oss en enhet av energi. Så, när du känner dig lite trött eller kanske lite hungrig mitt på förmiddagen, ta saltet och ta vattnet, så får du en liten uppiggning. Så, när någon går ut för att ta sin cigarett eller sin kopp kaffe, ta din kristall av salt, ditt glas vatten. Absolut. Om du arbetar på ett kontor, gå ut och hitta ett träd. Kom ihåg vad träden ger oss? Livgivande syre. Andas djupt från din magmuskel. Och den syreexplosionen – kom ihåg vad syret gör på cellnivå? Syre ger dig 18 gånger mer energi. Vi har tittat på insidan av cellens funktion några gånger. Och sättet jag förklarar det, det ser ut som att det finns en energicykel per cell, men det är inte sant. Så, vad jag har gjort är att jag har ritat för er här en hel massa små energicykler – i själva verket, i muskelcellen kan du ha 100 energicykler till en muskelcell. Jag kunde knappt få mitt sinne runt det. Och det är därför talesättet att du kommer att få mer energi än du förbrukar på din morgonpromenad – för att var och en av de små energicyklerna kommer att ge 18 gånger mer energi om tillräckligt med syre går in i din kropp.

Glukos, det kan inte komma in i cellen av sig självt. Det måste ha insulin. Insulin är nyckeln som låser upp dörren för att låta glukosen komma in i cellen. Och vad händer med många människor innan diabetes utvecklas? Insulinresistens utvecklas. Du har hört talas om insulinresistens, och när insulinresistens utvecklas, motstår cellen insulin, så glukosen kan inte komma in i cellen, så glukosen stannar i blodet, och hjärnan säger till bukspottkörteln, “Mer insulin, mer insulin.” Men problemet är inte mer insulin; problemet är att det finns insulinresistens på cellnivå. Så, vad orsakar insulinresistensen är den höga kolhydrat-, högsockerdieten. Det kommer bara till en punkt där cellen säger, “Vi har fått nog.” Så, hur återhämtar man sig från insulinresistens? Få ner glukosen – de kolhydraterna – höj fibrerna, bra proteiner och de hälsosamma fetterna. Det är det bästa sättet att återhämta sig från insulinresistens. Men föreställ dig bara ett ögonblick, och detta händer mycket i Amerika idag – folk dricker inte tillräckligt med vatten, de har inte det hela saltet, och de har definitivt inte mycket grönt, vilket är där ditt magnesium finns. Så, den lilla mängd vatten de har kommer inte in i cellen. De går inte ut i solen för att de är rädda för att få hudcancer, så de får inte sitt vitamin D, så kalciumet kan inte komma in, och mineralerna kan inte komma in. Och de försöker gå ner i vikt. Så, de har lyssnat på mycket av mediehypen att du måste sluta med fettet för att fett kommer att göra dig tjock. Så, de kör en högkolhydratdiet. Kom ihåg vad fett gör! Det ger dig tillfredsställelse eller mättnad eller uppfyllelse. Men om du inte har något fett, äter du bara och äter och äter och äter och äter och äter – hela kakpaketet går, hela chipsen går. Det finns nästan – det finns inget tecken i din kropp som säger, “Nog.” Det är fibrerna, proteinet och de bra fetterna som ger dig det tecknet. Så, de är på en högkolhydratdiet, tänker att om de går fettfritt, kommer de att gå ner i vikt. Och kan du se vad som händer? Vattnet kan inte komma in, mineralerna kan inte komma in, glukosen kan inte komma in. Och kroppen säger, “Vad ska vi göra?” För, kom ihåg detta – detta är CD:n för människokroppen. “Vad ska vi göra?” Och kroppen säger, “Vi har en sista sak i ärmen – vi tvingar det bara in i cellen – högt blodtryck.”

Så, högt blodtryck kan vara ett resultat av uttorkning, det kan vara ett resultat av mineralbrist, magnesiumbrist, det kan vara ett resultat av vitamin D-brist, det kan vara ett resultat av en högkolhydrat-, högsockerdiet, det kan vara ett resultat av inaktivitet. Så, det finns en hel massa saker som kan komma samman för att bidra till högt blodtryck. Det är därför detektivhatten måste sättas på för att ta reda på varför dessa saker är som de är. Och i vissa fall kommer det att vara lite av den ena, i vissa fall lite av den andra, i vissa fall andra saker. Och du såg från den första föreläsningen – det verkar som en lång tid sedan, eller hur, tillbaka till måndag – vi tittade på hur genetik laddar vapnet, men det är livsstilen som drar i avtryckaren. Så, cellen och att förstå cellens funktion är avgörande för att förstå hur dessa saker påverkar kroppen.

Vi har en bok i vårt bibliotek, och jag vet att vi har den i biblioteket här, inspirerad av en iransk läkare som heter Dr. Fereydoon Batmanghelidj. Den heter En av kroppens många rop på vatten. Den andra titeln på hans bok är Han är inte sjuk, han är törstig. Den tredje titeln på hans bok är Behandla inte törst med mediciner. Hans historia är fascinerande här. Jag tror det var runt 70- eller 80-talet, han var en politisk fånge, och eftersom han var läkare kom alla till honom när de hade problem. Och allt de hade var vatten. Så, oavsett vad problemet var, fick han dem att dricka ett glas vatten, han kom och såg dem efter 15 minuter, han gav dem ett glas vatten till. Så, vanligtvis på en halvtimme hade de tre glas vatten. Och han var bara chockad över hur huvudvärken försvann, migränerna lättade, magsårssmärtan lindrades, astmaattacken lindrades. Han gav dem bara vatten för att han inte hade något annat. Han ville bara göra, antar jag, en uppvisning av att han gjorde något, och eftersom han var läkare drack de bara sitt vatten. Så, han började dokumentera vad han fann för att det överraskade honom. Han insåg inte, han förväntade sig inte att vattnet skulle ha så stor effekt. Jag kan inte minnas tidsperioden, men så småningom ändrades regeringen, och han blev fri, och han sa, “Titta, har ni något emot om jag stannar lite längre? Jag är mitt i denna fascinerande forskning,” och han har presenterat sina fynd på medicinska konferenser. Han har presenterat sina fynd i medicinska tidskrifter, men det är inte ett särskilt populärt ämne för att du inte kan tjäna mycket pengar på vatten. Nu förstår du varför den andra titeln på hans bok är Han är inte sjuk, han är törstig och Behandla inte törst med mediciner. Det var en fascinerande bok för mig att läsa.

Jag skulle vilja ta er in och titta på några kroppsfunktioner och hur de påverkas av uttorkning. Så, låt oss börja vid munnen. Visste du att i ett tillstånd av kronisk uttorkning produceras för mycket saliv? Vissa tror att en torr mun är ett tecken på uttorkning – det är det. Och för mycket saliv kan vara ett tecken på uttorkning. Du ser, när inte tillräckligt med vatten kommer in i kroppen – och hur mycket vatten borde komma in? Det gör en bedömning av det. Så, våra njurar – för att veta hur mycket vatten som borde komma in, måste vi titta på hur mycket som kommer ut. Så, i våra njurar kissar vi ut 1,5 liters förlust – nu är en liter samma som en quart. Så, jag borde nog, eftersom jag talar till en amerikansk publik, säga en quarts förlust – 1,5 quarts förlust. Och från huden kan det vara 0,5 av en quarts förlust. Från tjocktarmen, 0,3 av en quarts förlust. Och från lungorna, det är ungefär 0,2 av en quarts förlust. Säg att det blir 2,5 quarts förlust varje dag. Så, 2 quarts är 8 koppar, så det är 10 glas – 8 glas vatten om dagen förloras ur kroppen. Och vi har ingen reservtank på ryggen, eller hur? Det enda vattnet som kommer in är det vatten vi tar in. Så, vi borde dricka minst 2 quarts om dagen – minst, mer om möjligt. Nu, för tillfället, eftersom ni har en ångbastu varje dag, skulle jag inte bli förvånad om ni har en 0,8 av en quarts förlust som kommer ut ur er hud för att ni svettas ymnigt. Den andra hälften kan komma från era frukter, i era grönsaker, kanske era örtteer, grönsaksjuice under dagen, så det är hur mycket vatten vi behöver. Dr. Batmanghelidj, han visade att den första platsen vi känner av den vattenförlusten – om vi inte ersätter vattnet, går kroppen in i en form av torkahantering, och den släpper ut ett hormon för att hantera denna torkahantering. Det heter histamin. Och om någon har en allergisk reaktion på något, vad ges de då? Antihistamin – du vet att den bästa antihistaminen bara är vatten. Så, den första platsen som vatten tas från för att försöka upprätthålla full blodvolym i venerna och artärerna är slemhinnan i magen. Vi har en tjock slemhinnevägg som kantar magen. Och så nu har vi en väldigt tunn slemhinnevägg. Nu, i den slemhinneväggen finns det natriumbikarbonat. Och natriumbikarbonatet är i slemhinneväggen för att neutralisera all magsyra som kanske försöker ta sig igenom och i princip skydda mot våra magorsaker. Så, vad är ett magsår? Det är i princip en nedbrytning av vävnaderna. Så, låt mig ge er ett scenario här. Det var nog runt kanske 20 år sedan – ett par australiska läkare i Västra Australien upptäckte att Helicobacter pylori orsakade magsår. Har ni hört talas om den teorin? De satte till och med Helicobacter pylori-bakterier i några människors magar och sen fick de magsår. Så, vi hade en man som gjorde vårt program från Sydafrika. Och han och hans fru kom. Han var inte intresserad av att börja med vårt trick, men hans fru hade smärtsamma mängder. Så, han kom motvilligt.

Och när jag pratar med honom – han är runt 57 – ville han inte svara på mina frågor. Han svarade dem kortfattat och abrupt. Han var inte arg på mig – jag vet att han var arg på sin fru att han ens var där. Jag sa till honom, “Dricker du vatten?” “Ja, 2 liter om dagen.” Så, jag gick bara vidare från det – jag ställde inga fler frågor. Jag sa, “Är du på någon medicin?” Han sa, “Ja, jag är på en annan antibiotika varje månad för att döda Helicobacter pylori i min mage för att jag har haft magproblem i 25 år. Jag har varit över hela världen.” Så, det senaste han provade var antibiotika för att de fann att han hade Helicobacter i magen. Jag sa, “Åh, hur länge har du varit på det här programmet?” Han sa, “Fyra månader.” Så, han har haft fyra doser av Helicobacter pylori. Och gissa vad? Det är fortfarande där, och han har fortfarande magsmärtan. Jag sa, “Är du intresserad av att prova ett alternativ till medicin?” Han sa, “Nej, jag är väldigt nöjd med min medicin, tack så mycket.” Och jag ger alltid alla respekt – jag respekterar allas val. Är inte det vår gudagivna rätt? Absolut.

Jag sa bara, “Åh,” och lämnade det där. Efter den första föreläsningen, där jag pratade om kroppens förmåga att läka sig själv – så att om vi har ett problem, borde vi titta på hur kroppen läker och arbeta med det – kom hans fru, och hon var också på medicinen, direkt upp till mig. Han sa, “Det gör mer vettigt än något jag någonsin har hört. Jag är villig att göra vad du föreslår.” Jag sa till honom, “Jag har ingen auktoritet över din medicin.” Men jag sa, “Om det var jag, skulle jag sluta med den för att den inte har fungerat hittills, och jag skulle prova örterna jag föreslår.” Han sa, “Jag är villig.”

Så, vad jag gjorde var att ge honom en ört som heter slippery elm, som täcker och lugnar slemhinnan i tarmen. Han gjorde vårt grundprogram – 2 dagar på juicer. Och vi uppmuntrar folk, naturligtvis, att dricka vatten mellan varje juice. I slutet av veckan hade jag en väldigt glad man framför mig. Han var ivrig att berätta något för mig. Jag sa, “Ja,” sa han. “Jag har inte haft magsmärta på två dagar – första gången på 25 år.” Jag sa, “Det är goda nyheter,” och han sa, “Nej, jag har listat ut problemet.” För mig var det ännu bättre nyheter. “Gå till doktorn – var? Var?” Jag sa, “Vad? Vad var problemet?” Han sa, “Jag drack ingenting mellan måltiderna, och jag drack nästan en hel liter vatten med varje måltid.”

Så, jag vill visa er vad som hände i hans tarm. Så, vad hände i hans tarm? Han drack ingenting mellan måltiderna, vilket betyder att slemhinnan i hans tarm var väldigt tunn, vilket betyder att saltsyran bröt ner vävnaderna. Och kom ihåg, bakterien är en opportunistisk organism. Vad som också hände var att kroppen började – dess egna mikroorganismer förändrades. Roland kom till saneringsteamet, sopgubbarna, och de började städa upp den döda vävnaden, och deras namn kallades Helicobacter pylori. Ser ni varför jag måste fråga, “Varför är de där?” Inte konstigt att de hittar Helicobacter pylori i varje fall av magsår – de är där för att städa upp röran.

Som Gud ville ha det, när vi luktar mat och börjar tugga mat, släpps saltsyra ut. Och saltsyran kopplas samman med pepsinogen för att frigöra pepsin, som bryter ner protein. Men saltsyran gör något annat också – den är svampdödande, antibakteriell. Och så har den förmågan att utplåna dessa killar. Och precis när saltsyran överväger att gå ner och utplåna dessa killar, dricker han ett stort glas vatten. Vad gör det med saltsyran? Det bara spädar ut den. Så, Helicobacter pylori tuggar vidare på den döda vävnaden, och det går, “Det var nära – tugg, tugg.” Vad den här mannen upptäckte var att han drack vatten vid fel tidpunkt. Kom ihåg, jag sa till er tidigare, jag sa, “Hur mycket vatten dricker du om dagen?” Han sa, “2 liter,” och eftersom han var lite brysk med alla dessa svar, bestämde jag mig för att inte pressa det mer.

Så, nu drack han tidigt på morgonen. Han slutade dricka en halvtimme innan sin måltid. Den halvtimmen innan måltiden tjocknade omedelbart den slemhinnan. Vattnet han hade dagen innan matade saltsyran som görs i levern. Så, låt oss titta på vad som händer nu. Nu, när han är på hälsohemmet, dricker han vatten vid rätt tidpunkt – mellan måltiderna. Hans slemhinna blir tjock. Och när han äter sin måltid, kommer saltsyran, som inte längre späds ut, ner och utplånar Helicobacter pylori. Vilken underbar process. Vem helade honom? Hans kropp helade sig själv när den fick rätt förutsättningar. När någon kommer till mig med Helicobacter pylori, är en av de första sakerna jag gör att öka deras saltsyra för att, om du ökar saltsyran, kom ihåg vad en av dess roller är – antibakteriell, svampdödande. Så, jag kritiserar inte läkarna som upptäckte att Helicobacter pylori orsakar magsår – den är där, den spelar en roll. Men varför är den där?

Och tyvärr, i styrelsen som delar ut Nobelpriser, finns det representanter från läkemedelsföretagen. Vi går inte vidare där, och jag säger verkligen inte att folk som får Nobelpriser inte förtjänar det – absolut, det gör de, på grund av deras fantastiska arbete. Men jag presenterar bara fakta för er – jag ger er bara grundläggande anatomi och fysiologi. Så, den här mannen som hade magsmärta i 25 år fann lindring genom att bara dricka vatten vid rätt tidpunkt, vilket tillät hans kropp att läka sig själv.

Dr. Batmanghelidj – han fann att den första platsen vi förlorar vatten från är slemhinnan i mag-tarmkanalen. Han fann också att om du går ner i mag-tarmkanalen, kommer du till bukspottkörteln. Och bukspottkörteln släpper ut 2 hormoner i blodet för att hjälpa till att balansera blodsockernivåerna – det är ditt insulin och ditt glukagon. Men om du är uttorkad, görs inte de hormonerna som de borde. Så, folk idag är uttorkade – det kan vara en bidragande faktor till diabetes.

Han upptäckte också att det finns hormoner som släpps ut från bukspottkörteln för att slutföra matsmältningen. Så, det finns pankreaslipas för att slutföra fettmatsmältningen, det finns pankreasamylas som – vad – slutför stärkelsematsmältningen, det finns trypsin och kymotrypsin som slutför proteinmatsmältningen. Nu, de är alla gjorda av vatten. Om du inte har tillräckligt med vatten, kommer din matsmältning att kompromissas. Vid varje steg behövs vatten för varje kroppsfunktion. Så, inte konstigt att Dr. Batmanghelidj titulerade sin bok – när en person har ett symptom på sjukdom, säger han att det måste vara ett av kroppens många rop på vatten. Det är titeln på hans bok.

Våra hjärnceller krymper när de inte har tillräckligt med vatten. Huvudvärk är vanligt när vi inte har tillräckligt med vatten. Negativa tankemönster kan utvecklas när våra hjärnceller inte har tillräckligt med vatten. Jag kan få min hand att gå in och ut så här utan smärta för att runt varje led finns det vätska. Och den vätskan är synovialvätska, och den är 99 % vatten. I ett tillstånd av uttorkning kan kroppen ta lite vatten därifrån för att upprätthålla full blodvolym i de stora artärerna och venerna. Så, om jag har smärta där, kanske det kallas artrit, men egentligen, kanske det bara är ett tillstånd av uttorkning.

Vår armbåge rör sig runt i vatten, så vi behöver vatten vid varje enskilt steg. Också, våra lungor. Nu, längst ner i våra lungor – jag ska rita en liten bild av våra lungor så att ni förstår detta. Så, här är våra lungor här – det är en lunga. Så, din luftstrupe delar sig och går ner, och sedan delar den sig igen i små bronkioler. Det är ganska en process. Och sedan, i slutet av varje bronkiol, ser det ut som en liten klase vindruvor, men det är alveoler, ser ni – i slutet av bronkiolerna har du alveolerna.

Det är här gasutbytet äger rum. Över varje alveol finns det ett litet blodkapillärnätverk, och det är i det blodkapillärnätverket där syret plockas upp från alveolerna, och blodet släpper koldioxiden, och vi andas ut. I Sunderland, varje alveol, finns det en minimal droppe vatten, och på grund av vattnets ytspänning, när du andas ut, kollapsar den lilla alveolen, vilket gör att all koldioxid – majoriteten av den – andas ut, så att nu när du andas in, kan du andas in mer syre. I ett tillstånd av uttorkning är den lilla vattendroppen inte som den borde vara, vilket betyder att den inte kollapsar helt när du andas ut, vilket betyder att du inte kan få din fulla kvot av syre. Men vad som också händer – kroppen, för att förhindra vattenförlusten, kan börja strama åt de små bronkiolerna så att vi inte förlorar vatten, och så ett av tecknen på uttorkning kan vara trång, trång andning. Blodet blir väldigt tjockt vid uttorkning. Vårt blod behöver vara fint och tunt så att hjärtat kan pumpa det lätt, så att de små filtreringsenheterna i våra njurar kan filtrera det med lätthet. Så, vatten behövs för varje enskild kroppsfunktion.

Jag ska ge er en berättelse om en man som kom till vårt retreat som hade tre huvudsakliga problem. Han hade kronisk huvudvärk, som han tog mycket smärtstillande för, han hade en väldigt igentäppt bröstkorg, och han hade också fruktansvärd smärta i nedre ryggen. Visste du att 75 % av vikten som hålls i din nedre rygg hålls av vatten? Den andra procenten tas naturligtvis av dina ligament, dina muskler. Så, ett tillstånd av uttorkning – smärta i nedre ryggen är ganska vanligt. Så, det var vad den här mannen hade. Och när jag konsulterade med honom, sa jag till honom, “Hur mycket vatten dricker du om dagen?” Han sa, “Jag, jag dricker inte vatten.” Jag sa, “Du dricker inte vatten?” Jag sa, “Vad dricker du?” Han sa, “Allt Coca-Cola, kaffe,” för han har mycket smärtstillande. Han var bara 44. Han var en välbyggd man, men vid 44 hade hans livskvalitet försvunnit. Så, vi uppmuntrade honom att börja dricka mer vatten. Vid veckans slut var huvudvärken borta, vid veckans slut hade smärtan i nedre ryggen definitivt lättat, och hans lungor var lite klarare. Jag sa, fem veckor senare, hoppade han ur bilen med ett stort leende på läpparna och hade en två-liters – ni säger två quarts – flaska vatten. Han sa, “Jag dricker fyra liter om dagen.” Han sa, “På fem veckor har jag inte haft några huvudvärkar, ingen smärta i nedre ryggen,” och han sa, “Min bröstkorg är nästan klar.” Vad var hans problem? Det var uttorkning. Så enkelt är det – inte alltid så enkelt, men när det är så enkelt är det slående.

Så, Dr. Batmanghelidjs bok, En av kroppens många rop på vatten, är en viktig bok för att han går in i varje kroppsfunktion och visar hur viktigt det är för oss att dricka tillräckligt med vatten. En dam sa till mig, “Jag dricker ganska lite, ganska mycket vatten i mina koppar te.” Förlåt, för att te innehåller uttorkande ämnen – koffein och tannin är båda ganska starka uttorkande ämnen, och om hon lägger i en liten tesked socker där, finns det ett annat uttorkande ämne där. Där patologen som gjorde vårt program sa, “Vi har gjort studier på koffein, och vi fann att du behöver fem koppar vatten för att kompensera för de uttorkande ämnena i en kopp kaffe.” Nu, det var en kopp kaffe som också hade socker i sig. Så, inte bara dricker folk inte tillräckligt med vatten, utan de orsakar också uttorkning på grund av de drycker de har. Återigen, vi behöver dricka lite i taget, lite i taget – hur mycket beror på din aktivitet under dagen. Om du arbetar ute i trädgården och svettas mycket, eller om du har mycket ångbastu, då behöver du definitivt dricka mer vatten. Ett av tecknen på att du dricker tillräckligt med vatten är att din urin är klar. Så, när din urin är klar, är det ett ganska bra tecken på att du dricker tillräckligt med vatten. Nu, för tillfället här på retreatet, har ni B-vitaminer, och B-vitaminer har en effekt på din kropp som gör att din urin blir fluorescerande gul. Så, bli inte förvånad om din urin är fluorescerande gul den här veckan – du måste bara lista ut hur du får den klar.

Och många människor i äldreomsorgsanläggningar – äldre människor – de dricker inte tillräckligt med vatten, och det är definitivt en bidragande faktor till den psykiska ohälsan och försämringen i hjärnor vi ser. I Australien diagnostiseras 1 700 fall av Alzheimers varje vecka. Nu, det är lite skrämmande. Visste du att Gud aldrig menade att vår hjärna skulle försämras? Och imorgon ska vi gå till hjärnan, och imorgon ska jag visa er hur ni kan bli smartare och klokare med åldern. Hjärnan borde inte försämras. Har du läst om Alzheimers eller demens i Bibeln? Det har jag verkligen inte. Och före syndafloden, du vet, levde folk till över 700 och 800 år gamla. Vi har folk idag som visar tecken på demens och Alzheimers i 40- och 50-årsåldern, och det borde inte vara så. Det är inte bara en punkt – ofta är det flera punkter – men en är definitivt uttorkning.

Så, jag ska ge er en berättelse för att illustrera. Vi hade en dam som kom till vårt program för några år sedan nu – det är nog runt sex år sedan nu. Hon var 45, och hon tog med sin mamma som hade demens. Så, vi säger alltid att om någon har Alzheimers eller demens, behöver de ha en vårdare med sig för att när de är på sjukhuset – vi lär er bara hur ni ger er kropp förutsättningar för läkning. När mamman först kom – så mamman var nog i tidiga 70-åren – gick jag in i sovrummet, och hon stod bara där och tittade ut genom fönstret, och hon tittade på mig. Hon verkade inte ens veta vem jag var eller erkänna mig. Så, jag pratade med mamman, och tja, jag kunde inte säga mycket till mamman, så jag pratade med dottern, och jag fick reda på att hon inte hade druckit något vatten på två dagar. Och eftersom hon hade demens, frågade hennes dotter henne, och hon sa, “Åh ja, jag har druckit massor av vatten,” men hon drack faktiskt inget. Och hon hade inte varit på toaletten på tre dagar – jag pratar om hennes tarmar. Så, det finns två saker vi kan fixa ganska bra. Så, vi gav henne örter för att få tarmarna att röra sig, och vi gav henne – vi fick henne bara att dricka små mängder vatten. Du förstår, många äldre människor avstår från vatten för att de inte vill ha en olycka. Men om du kan förklara för dem, bara ta en munfull åt gången – det är nåbart – bara ta en munfull åt gången. Om du tar en munfull vatten varannan minut, kommer du att bli förvånad över hur mycket vatten du kan få in i kroppen på en dag. Så, ha bara massor av små, små bitar. Inom 24 timmar hade den här damen ingen demens – hon var klar, hon pratade med folk, satt inomhus. Jag tittade på henne, och hon hade inte sett sin mamma så här på länge.

Du förstår, jag förstår hur det är i en äldreomsorgsanläggning för att hon hade sin mamma i en äldreomsorgsanläggning för att det var så svårt att ta hand om henne. Hon kunde verkligen inte – kunde inte lämna henne. Men sjuksköterskorna är så upptagna, de har inte tid att se till att alla dricker tillräckligt med vatten. Och något annat händer – när de får dem att dricka mer vatten, får fler av de äldre människorna olyckor, och då blir det mycket mer arbete för sjuksköterskorna. Jag förstår det, jag förstår det. Jag tycker att det är vår roll att ge våra kroppar förutsättningar så att vi aldrig hamnar där. Är det rätt? Så att när vi kommer in i våra senare år, vill våra barn att vi ska bo i den lilla mormorslägenheten för att vi ska ta hand om barnen, vi ska hänga upp tvätten på linan – eller det stämmer, ni lägger dem där ändå – stäng knappen, de gör strykningen, de hackar upp grönsakerna. Du vet, jag säger där, där, där – drottningmoderaktiviteter, du vet, sakta ner lite. Men hur hjälpsamt är det för de flesta upptagna familjer att ha mamman eller svärmodern där som har ett klart sinne och kan vara till hjälp? Jag förstår varför så många placeras i äldreomsorgsanläggningar för att de inte kan tas om hand. En dam sa, “Åh ingenting, hon är uppe klockan 3 på morgonen, hon går till grannarna, hon tar kläderna från deras klädstreck. Åh, och min mamma hittades mitt på vägen naken.” Du vet det – det är väldigt svårt. Och jag känner så mycket för personen för att, du vet, det är – det är väldigt handikappande för sinnet att försämras så.

Och så, här hade vi den här damen som fick tillbaka sina förmågor inom 24 timmar för att vi fick hennes tarmar att fungera och hon började dricka mer vatten. Hon gillade verkligen saltet, och om du ger salt till någon, vet du vad de gör sen? De når efter vattnet. Så, den här – hennes dotter hette Isabel – hon bestämde sig för att boka in för nästa vecka, så hon stannade i två veckor. Hon hade inte sett sin mamma så här på 10 år. Halvvägs genom den andra veckan ringde hon upp äldreomsorgsanläggningen, hon avbokade hennes rum, och hon tog med henne hem. Och hon levde med henne i ytterligare 10 år. Hon fick till slut, tror jag, en hjärtattack i tidiga 80-åren och gick bort. Men vilken härlig sak att det kunde hända. Så, det läskiga med den historien är hur många människor som förlorar sina sinnen är i äldreomsorgsanläggningar som, om de bara hade någon som kunde arbeta med dem och få dessa kroppsfunktioner att fungera bra, skulle vara okej? Men, som jag sa, den person vi kan arbeta med är oss själva. Och när våra vänner och släktingar ser effekten av vad dessa livsstilsförändringar gör, då kommer de att inspireras att göra förändringarna också, hoppas vi, och vi samlas.

Så, jag vill ge er några bibelverser som illustrerar kroppen. Så, vi har Romarbrevet kapitel 12, verserna 1 och 2. Bibeln säger, “Jag ber er därför, bröder, genom Guds barmhärtighet, att ni offrar era kroppar som ett levande offer.” Vad är ett levande offer? Det fungerar bra – att vi offrar våra kroppar som ett levande offer, heligt och välbehagligt för Gud, vilket är er rimliga tjänst. Vet du varför det är så rimligt? För att vi lever i kroppen, och det är trevligt att leva i en kropp som fungerar. Men lägg märke till vers två, den säger, “Anpassa er inte efter denna värld.” Nu, vi vet alla vad det betyder – gå bara till snabbmatsställena. Är det inte så de flesta människor lever? “Anpassa er inte efter denna värld, utan förvandlas genom förnyelsen av ert sinne.” När du förvandlas genom förnyelsen av ditt sinne, får du ett klart sinne, och jag tror ni håller med mig – finner ni nu, var är vi nu? Söndag, måndag, tisdag, onsdag, torsdag, fredag – ni är på er sjätte dag av att vara på retreatet – finner ni att ert sinne är klarare? Och när ert sinne är klarare, kan ni fatta beslutet att överlämna – att överlämna er själva till Gud. Så, det är därför det betyder, “Anpassa er inte efter denna värld, utan förvandlas.” Det är vad Gud vill göra i var och en av oss – inte bara förvandla våra kroppar, utan förvandla våra sinnen. “Anpassa er inte efter denna värld, utan förvandlas genom förnyelsen av ert sinne,” och en del av att förnya ert sinne är att göra vad ni just har gjort i sex dagar – ni har fått ett klarare sinne. “Så anpassa er inte efter denna värld, utan förvandlas genom förnyelsen av ert sinne, så att ni kan bevisa vad som är den goda, välbehagliga och perfekta Guds vilja.” Vem bevisar vi det för? När ni ska bevisa det – när ni lämnar egendomen, kommer ni att bevisa det för alla ni möter, för er familj när ni kommer hem. Och kom ihåg, det mest kraftfulla vittnesbörd ni kan ge är bara ni – ni är lyckligare, ni är lättare att frälsa, ni ser faktiskt bra ut.

باربارا اُنیل – نمک و آب

آب، دومین عنصر حیاتی مورد نیاز برای زندگی. بنابراین، اولین عنصر حیاتی مورد نیاز برای زندگی اکسیژن است. این تعجب‌آور نیست، آیا هست؟ دومین عنصر حیاتی مورد نیاز برای زندگی آب است. شما می‌توانید ۳ دقیقه بدون اکسیژن دوام بیاورید. ما می‌توانیم چند هفته بدون آب دوام بیاوریم. همیشه فکر می‌کردم که بدون آب فقط سه روز می‌شود زنده ماند تا اینکه کتابی به نام پیاده‌روی طولانی را خواندم درباره‌ی افرادی که از اردوگاه کار سیبری فرار کرده بودند و در بیابان بودند و نزدیک به دو هفته بدون آب دوام آوردند. دومین عنصر حیاتی مورد نیاز برای زندگی چیست؟ جایی که آب نیست، معمولاً مردم زندگی نمی‌کنند، آیا می‌کنند؟ من همیشه به مردم می‌گویم: «چقدر آب می‌نوشید؟» و این‌ها برخی از پاسخ‌هایی است که می‌گیرم: «من آب دوست ندارم.» «اگر آب بخورم، پاهایم ورم می‌کند.» «اگر آب بخورم، تمام روز باید به دستشویی بروم.» آن دو پاسخ آخر به من می‌گویند که آب به داخل سلول نمی‌رسد.

پس چگونه آب را به داخل سلول می‌رسانیم؟ باید به سومین عنصر حیاتی مورد نیاز برای زندگی برویم، و آن سدیم است. چهارمین عنصر حیاتی مورد نیاز برای زندگی پتاسیم است. پس، بیایید به سدیم برگردیم. در طبیعت، بالاترین مقدار سدیم را در آب دریا می‌یابیم. و آب دریا شامل ۹۲ ماده معدنی است. از این ۹۲ ماده معدنی، حدود ۳۰٪ آن سدیم است. و از این ۹۲ ماده معدنی، حدود ۵۰٪ آن کلرید است. حالا، چون سدیم کلرید بیشترین مقدار را دارد، اولین کریستال‌هایی هستند که وقتی آب تبخیر می‌شود، تشکیل می‌شوند. بنابراین، انسان اولین کریستال‌های تشکیل‌شده را جمع می‌کند، آن‌ها را سفید می‌کند، آلومینیوم به آن اضافه می‌کند تا آزادانه جاری شود، و اینجاست که نمک سفره شما به دست می‌آید. نمک سفره نمکی خطرناک است زیرا حالا دو ماده معدنی بسیار خشن داریم که اگر هر دوی آن‌ها را به خون تزریق کنید، خواهید مرد. دو ماده معدنی خشن وجود دارد و آن‌ها به همه ۹۰ ماده دیگر نیاز دارند تا نرم شوند و متعادل شوند. بالاترین غلظت مواد معدنی داخل سلول پتاسیم است. بالاترین غلظت خارج از سلول سدیم است. در غشای دو لایه‌ای که هر سلول را احاطه کرده است، پمپ‌های سدیم-پتاسیم وجود دارند. این پمپ‌های سدیم-پتاسیم برای حفظ تعادل بین پتاسیم و سدیم کار می‌کنند. وقتی کسی به اندازه کافی میوه و سبزیجات نمی‌خورد—و اینجاست که بیشتر پتاسیم خود را به دست می‌آورید—و نمک سفره را بیش از حد روی همه چیز می‌ریزد، چه اتفاقی می‌افتد؟ حالا سطح سدیم بالا می‌رود و سطح پتاسیم پایین می‌آید. مقدار کمی سدیم در سلول وجود دارد، اما وقتی این اتفاق می‌افتد، می‌بینید که اسمز و نفوذ رخ می‌دهد، وقتی غلظت بالاتر به سمت پایین‌تر می‌رود، پس حالا سطح سدیم داخل سلول بالا می‌رود، که نباید این‌طور باشد، و سلول متورم می‌شود. این چیست؟ فشار خون بالا. پزشک درست می‌گوید—نمک سفره به فشار خون بالا کمک می‌کند. یک پزشک فرانسوی به نام دکتر لیل آنگری وجود دارد، و او کتاب کاملی درباره نمک نوشته است. وقتی افراد با فشار خون بالا می‌آیند، من آن‌ها را روی نمک سلتیک می‌گذارم، او گفت. چرا او آن‌ها را روی نمک سلتیک می‌گذارد؟ زیرا نمک سلتیک شامل ۸۲ ماده معدنی است؛ این یک نمک دریایی دست‌چین‌شده است. بنابراین، مواد معدنی در نمک سلتیک به شکل متعادل خود هستند. نمک هیمالیا چطور؟ در بسیاری از جاها، نمک هیمالیا خیلی راحت‌تر به دست می‌آید. حدود ۷۰، حدود ۷۵ ماده معدنی دارد، پس خیلی خوب است. اما من سلتیک را ترجیح می‌دهم، و یک دلیلش این است که نمک سلتیک سه منیزیم دارد که شامل کلرید منیزیم و برومید منیزیم و سولفات منیزیم است. منیزیم یک مولکول تشنه آب است، و این توضیح می‌دهد که چرا نمک سلتیک چنین نمک مرطوبی است، به‌خصوص وقتی باران زیادی داشته‌ایم، زیرا آن سه منیزیم رطوبت را جذب می‌کنند، و چون منیزیم یک مولکول تشنه آب است، می‌تواند برای کمک به ورود آب به سلول استفاده شود. پس، وقتی یک کریستال نمک سلتیک می‌گیرید، آن را روی زبانتان می‌گذارید—و برخی می‌گویند، «کریستال چقدر بزرگ باشد؟» خب، اگر فشار خون بالا دارید، کوچک شروع کنید، حدود اندازه یک دانه کنجد. من فشار خون بالا دارم، پس ممکن است حدود سه برابر یک دانه کنجد بردارم، آن را روی زبانتان بگذارید. غشاهای مخاطی شما شروع به جذب مواد معدنی می‌کنند، منیزیم به غشای سلول منتقل می‌شود، و شما آب خود را می‌نوشید، و آن منیزیم آن آب را به داخل سلول می‌کشد. این سریع‌ترین راه برای آبرسانی به بدن است. تنها زمانی که نوشیدن بیش از حد آب می‌تواند خطرناک باشد، وقتی است که مردم بیش از حد یکجا می‌نوشند و مواد معدنی موجود در نمک سلتیک را ندارند تا آن آب را به داخل سلول بکشند. افرادی به من شکایت کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند، «من حالا بیشتر آب می‌نوشم. حالا تمام روز به دستشویی می‌روم.» پس من می‌گویم، «آیا، آیا نمک می‌خورید؟ قبل از هر لیوان آب یک کریستال کوچک بخورید.» و در حالت ایده‌آل، ما باید روزانه حدود ۸ لیوان آب بخوریم. و سپس به آن‌ها می‌گویم، «و یک لیوان کامل را یکجا ننوشید.» فکر می‌کنم قبلاً گفتم که به محض بیدار شدن نصف لیوان می‌نوشم، به دستشویی می‌روم، نصف لیوان دیگر می‌نوشم. سپس لباس می‌پوشم و نصف لیوان دیگر می‌نوشم. اما وقتی هر لیوان را شروع می‌کنم، آن مقدار کمی نمک را می‌خورم.

پس، آب را در طول روز پخش کنید. و بسیاری از مردم به من گفته‌اند، «خیلی متشکرم، این خیلی تفاوت ایجاد کرده است.» آب زیاد وارد شود، طولی نمی‌کشد که آب زیاد باید خارج شود. مثل آب دادن به گیاه است. و ببینید خدا چگونه باران را می‌فرستد—کم‌کم‌کم‌کم. و وقتی گردباد می‌آید، وقتی باران سیل‌آسا می‌بارد، آن موقع است که خاک شسته می‌شود و سیل می‌تواند رخ دهد. پس، این را با بدن خود به خاطر داشته باشید. آن را کم‌کم‌کم‌کم‌کم بگیرید. این بهترین راه برای مصرف آن است. در دستگاه گوارش، ویلی‌ها وجود دارند. و روی ویلی‌ها محل گیرنده است، و آن محل گیرنده برای بردن گلوکز از طریق آن و به خون استفاده می‌شود.

پس، روی این ویلی‌ها، ما مویرگ‌های خونی داریم که تا آخر ادامه دارند. در آن محل گیرنده، یک حامل وجود دارد. این حامل برای بردن گلوکز به خون طراحی شده است. اما حامل گلوکز را قبول نمی‌کند مگر اینکه با یک مولکول سدیم همراه باشد. این را در کتاب آناتومی و فیزیولوژی‌ام خواندم. در کتاب آناتومی و فیزیولوژی، جمله را حفظ کردم تا بتوانم آن را مستقیماً از منبع به شما بگویم: «سدیم سیستم حمل‌ونقل اصلی گلوکز از دیواره مرزی برس‌مانند به خون است.» و با این حال، به ما چه می‌گویند؟ «نمک نخورید.» من با نخوردن نمک سفره موافقم زیرا این باعث عدم تعادل مواد معدنی داخل و خارج سلول‌ها می‌شود. و آیا می‌دانستید که سدیم کلرید آنقدر قوی است که می‌تواند جوانه‌های چشایی را بکشد؟ آیا افرادی را دیده‌اید که از نمک سفره استفاده می‌کنند؟ آن را روی همه چیز می‌ریزند، و قبل از اینکه حتی مزه کنند، آن را می‌ریزند. خب، تعجبی ندارد که جوانه‌های چشایی‌شان در حال مردن است. در حالی که نمک سلتیک، با همه مواد معدنی‌اش، طعم غذا را بهتر می‌کند. حالا، عدس قرمز که امروز صبح داشتیم—چند نفر گفته‌اند، «سو این را در خانه درست کرد، حتی در خانه‌ام برای صبحانه سرو کرد»، و مردم گفته‌اند، «آیا در این مرغ هست؟» و من می‌دانم چرا این را می‌گویند. چون خیلی خوشمزه است. خب، کمی روغن زیتون دارد، مقداری سبزی—اگر تازه باشد بهتر است—یا سبزی‌های ایتالیایی، و کمی نمک سلتیک و کمی زردچوبه، همین. من آن را خیلی خوب می‌شویم. باید ابتدا خیلی خوب شسته شود، و این کار را درست قبل از اینکه کاملاً پخته شود، انجام می‌دهم. و با این حال، همان‌طور که می‌بینید، خوشمزه است. پس، من علاقه‌ای به پختن پیاز و سیر و—هرچند که در عدسم این را دوست دارم، آن را برای ناهار انجام می‌دهم—اما صبح، تپه‌هایی برای بالا و پایین رفتن دارم، نهرهایی برای پریدن دارم. علاقه‌ای به ماندن طولانی در آشپزخانه ندارم، و این یک غذای خیلی سریع برای درست کردن است. پس، سدیم نه تنها برای وارد کردن گلوکز به خون لازم است، بلکه برای وارد کردن آب به سلول هم لازم است. پس، این سدیم است—سومین عنصر حیاتی مورد نیاز برای زندگی، و شما می‌توانید این اطلاعات را درباره چهار عنصر حیاتی در هر کتاب آناتومی و فیزیولوژی، کتاب شیمی، کتاب زیست‌شناسی پیدا کنید. من فقط اینجا حقایق را به شما می‌دهم. پس، ای کاش می‌توانستید ببینید که آب خیلی مهم است. اما نمک هم همین‌طور. و باز هم، پتاسیم در میوه‌ها و سبزیجات تازه شما یافت می‌شود.

کلسیم به تنهایی نمی‌تواند وارد سلول شود. به ویتامین D نیاز دارد. وقتی ویتامین D حضور دارد، کلسیم به داخل سلول کشیده می‌شود، و به یاد بیاورید، روز دیگر به شما نشان دادم که کلسیم پادشاه نامیده می‌شود زیرا وقتی وارد سلول می‌شود، همه مواد معدنی دیگر روی پشت کلسیم سوار می‌شوند. چیز دیگری هم اتفاق می‌افتد. می‌خواهم لحظه‌ای به این برگردم—وقتی منیزیم را روی زبان می‌گذارید و لیوان آب را می‌نوشید، یا نصف لیوان، کمی بعد نصف دیگر لیوان، آن منیزیم آب را به داخل سلول می‌کشد، و در غشای دو لایه‌ای که هر سلول را احاطه کرده، یک موتور کوچک وجود دارد. و وقتی آب از غشا به داخل سلول کشیده می‌شود، باعث می‌شود آن موتور کوچک شروع به چرخیدن کند، و چرخیدن آن موتور به ما یک واحد انرژی می‌دهد. پس، وقتی صبح وسط روز کمی خسته هستید یا شاید کمی گرسنه، نمک را بخورید و آب را بنوشید، و کمی سرحال می‌شوید. پس، هر وقت کسی بیرون می‌رود تا سیگارش را بکشد یا فنجان قهوه‌اش را بخورد، شما کریستال نمکتان را بخورید، لیوان آبتان را بنوشید. قطعاً. اگر در دفتر کار می‌کنید، بیرون بروید و یک درخت پیدا کنید. به یاد بیاورید درخت‌ها چه به ما می‌دهند؟ اکسیژن حیات‌بخش. از عضله شکمتان عمیق نفس بکشید. و آن انفجار اکسیژن—به یاد بیاورید اکسیژن در سطح سلولی چه می‌کند؟ اکسیژن به شما ۱۸ برابر انرژی بیشتر می‌دهد. ما چند بار به داخل کار سلول نگاه کرده‌ایم. و راهی که من آن را توضیح می‌دهم، به نظر می‌رسد یک چرخه انرژی برای هر سلول وجود دارد، اما این درست نیست. پس، کاری که من کرده‌ام این است که برای شما اینجا یک عالمه چرخه‌های انرژی کوچک کشیده‌ام—در واقع، در سلول عضلانی، شما می‌توانید ۱۰۰ چرخه انرژی برای یک سلول عضلانی داشته باشید. به سختی می‌توانستم ذهنم را حول این بپیچم. و به همین دلیل است که گفته می‌شود شما از پیاده‌روی صبحگاهی‌تان بیشتر از آنچه صرف می‌کنید، انرژی دریافت خواهید کرد—زیرا هر یک از آن چرخه‌های انرژی کوچک، اگر اکسیژن کافی به بدنتان برود، ۱۸ برابر انرژی بیشتر به شما می‌دهد.

گلوکز، به تنهایی نمی‌تواند وارد سلول شود. باید انسولین داشته باشد. انسولین کلیدی است که در را باز می‌کند تا گلوکز وارد سلول شود. و چه اتفاقی برای بسیاری از مردم قبل از ابتلا به دیابت می‌افتد؟ مقاومت به انسولین ایجاد می‌شود. شما درباره مقاومت به انسولین شنیده‌اید، و وقتی مقاومت به انسولین ایجاد می‌شود، سلول در برابر انسولین مقاومت می‌کند، پس گلوکز نمی‌تواند وارد سلول شود، پس گلوکز در خون می‌ماند، و مغز به پانکراس می‌گوید، «انسولین بیشتر، انسولین بیشتر.» اما مشکل انسولین بیشتر نیست؛ مشکل این است که مقاومت به انسولین در سطح سلولی وجود دارد. پس، چه چیزی باعث مقاومت به انسولین می‌شود؟ رژیم غذایی پر کربوهیدرات و پر قند. فقط به نقطه‌ای می‌رسد که سلول می‌گوید، «ما به اندازه کافی داریم.» پس، چگونه از مقاومت به انسولین بهبود پیدا کنیم؟ گلوکز را—آن کربوهیدرات‌ها را—کاهش دهید، فیبر را بالا ببرید، پروتئین‌های خوب و چربی‌های سالم. این بهترین راه برای بهبود از مقاومت به انسولین است. اما فقط لحظه‌ای تصور کنید، و این امروزه در آمریکا زیاد اتفاق می‌افتد—مردم به اندازه کافی آب نمی‌نوشند، نمک کامل ندارند، و قطعاً سبزیجات زیادی نمی‌خورند، که منیزیم شما از آنجا می‌آید. پس، مقدار کمی آب که می‌نوشند به داخل سلول نمی‌رسد. آن‌ها به آفتاب نمی‌روند چون از سرطان پوست می‌ترسند، پس ویتامین D خود را نمی‌گیرند، پس کلسیم نمی‌تواند وارد شود، و مواد معدنی نمی‌توانند وارد شوند. و آن‌ها سعی دارند وزن کم کنند. پس، به خیلی از تبلیغات رسانه‌ای گوش داده‌اند که باید چربی را متوقف کنید چون چربی شما را چاق می‌کند. پس، آن‌ها رژیم غذایی پر کربوهیدرات را دنبال می‌کنند. به یاد بیاورید چربی چه می‌کند! به شما رضایت یا سیری یا پر شدن می‌دهد. اما اگر هیچ چربی نخورید، فقط می‌خورید و می‌خورید و می‌خورید و می‌خورید و می‌خورید و می‌خورید—کل بسته کوکی‌ها می‌رود، کل چیپس‌ها می‌رود. تقریباً هیچ علامتی در بدن شما نیست که بگوید، «کافی است.» فیبر، پروتئین، و چربی‌های خوب هستند که آن علامت را به شما می‌دهند. پس، آن‌ها روی رژیم غذایی پر کربوهیدرات هستند، فکر می‌کنند که اگر بدون چربی بروند، وزن کم می‌کنند. و آیا می‌بینید چه اتفاقی دارد می‌افتد؟ آب نمی‌تواند وارد شود، مواد معدنی نمی‌توانند وارد شوند، گلوکز نمی‌تواند وارد شود. و بدن می‌گوید، «چه کار کنیم؟» چون، این را به یاد بیاورید—این سی‌دی بدن انسان است. «چه کار کنیم؟» و بدن می‌گوید، «ما یک چیز آخر در آستینمان داریم—فقط آن را به زور وارد سلول می‌کنیم—فشار خون بالا.»

پس، فشار خون بالا می‌تواند نتیجه کم‌آبی باشد، می‌تواند نتیجه کمبود مواد معدنی باشد، کمبود منیزیم، می‌تواند نتیجه کمبود ویتامین D باشد، می‌تواند نتیجه رژیم غذایی پر کربوهیدرات و پر قند باشد، می‌تواند نتیجه کم‌تحرکی باشد. پس، چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توانند با هم جمع شوند تا به فشار خون بالا کمک کنند. به همین دلیل است که باید کلاه کارآگاهی را سر گذاشت تا بفهمیم چرا این چیزها این‌طور هستند. و در برخی موارد، کمی از این یکی خواهد بود، در برخی موارد کمی از آن یکی، در برخی موارد چیزهای دیگر. و شما از سخنرانی اول دیدید—به نظر می‌رسد مدت‌ها پیش بود، آیا نبود، برمی‌گردد به دوشنبه—ما نگاه کردیم که چگونه ژنتیک اسلحه را پر می‌کند، اما این سبک زندگی است که ماشه را می‌کشد. پس، سلول و درک کارکرد سلول برای فهمیدن اینکه این چیزها چگونه روی بدن تأثیر می‌گذارند، اساسی است.

ما کتابی در کتابخانه‌مان داریم، و می‌دانم که اینجا هم در کتابخانه داریم، الهام‌گرفته از یک پزشک ایرانی به نام دکتر فریدون بتمنقلیج. این کتاب یکی از فریادهای بسیار بدن برای آب نام دارد. عنوان دوم کتابش این است: او بیمار نیست، تشنه است. عنوان سوم کتابش این است: تشنگی را با داروها درمان نکنید. داستان او اینجا جذاب است. فکر می‌کنم در دهه ۷۰ یا ۸۰ بود، او یک زندانی سیاسی بود، و چون پزشک بود، همه وقتی مشکلی داشتند به او مراجعه می‌کردند. و تنها چیزی که داشتند آب بود. پس، مهم نبود مشکل چیست، او آن‌ها را وادار به نوشیدن یک لیوان آب می‌کرد، ۱۵ دقیقه بعد می‌آمد و آن‌ها را می‌دید، یک لیوان آب دیگر به آن‌ها می‌داد. پس، معمولاً در نیم ساعت، آن‌ها سه لیوان آب داشتند. و او فقط از اینکه سردردها از بین رفتند، میگرن‌ها کم شدند، درد زخم معده تسکین یافت، حمله آسم تسکین یافت، شوکه شده بود. او فقط به آن‌ها آب داد چون چیز دیگری نداشت. فقط می‌خواست، حدس می‌زنم، نشان دهد که کاری انجام می‌دهد، و چون پزشک بود، آن‌ها فقط آبشان را می‌نوشیدند. پس، او شروع به مستند کردن چیزهایی که پیدا می‌کرد کرد چون برایش شگفت‌انگیز بود. او متوجه نبود، انتظار نداشت که آب این‌قدر تأثیر داشته باشد. نمی‌توانم دوره زمانی را به خاطر بیاورم، اما در نهایت دولت تغییر کرد، و او آزاد شد، و گفت، «ببینید، آیا اشکالی ندارد اگر کمی بیشتر بمانم؟ من در میانه این تحقیق جذاب هستم»، و او یافته‌هایش را در کنفرانس‌های پزشکی ارائه کرده است. او یافته‌هایش را در مجلات پزشکی ارائه کرده است، اما این موضوع خیلی محبوب نیست چون نمی‌توانید از آب پول زیادی دربیاورید. حالا می‌فهمید چرا عنوان دوم کتابش این است: او بیمار نیست، تشنه است و تشنگی را با داروها درمان نکنید. این کتاب برای من خواندنی جذاب بود.

می‌خواهم شما را به داخل ببرم و به چند عملکرد بدن نگاه کنم و اینکه چگونه از کم‌آبی تأثیر می‌پذیرند. پس، بیایید از دهان شروع کنیم. آیا می‌دانستید که در حالت کم‌آبی مزمن، بزاق بیش از حد تولید می‌شود؟ برخی فکر می‌کنند دهان خشک نشانه کم‌آبی است—هست. و بزاق بیش از حد هم می‌تواند نشانه کم‌آبی باشد. می‌بینید، وقتی آب کافی به بدن وارد نمی‌شود—و چقدر آب باید وارد شود؟ این نیاز به ارزیابی دارد. پس، کلیه‌های ما—برای اینکه بدانیم چقدر آب باید وارد شود، باید ببینیم چقدر خارج می‌شود. پس، در کلیه‌هایمان، ما ۱.۵ لیتر از دست می‌دهیم—حالا یک لیتر همان کوارت است. پس، احتمالاً بهتر است، چون به مخاطبان آمریکایی صحبت می‌کنم، بگویم کوارت از دست می‌دهیم—۱.۵ کوارت از دست می‌دهیم. و از پوست، می‌تواند ۰.۵ کوارت از دست بدهد. از روده بزرگ، ۰.۳ کوارت از دست بدهد. و از ریه‌ها، حدود ۰.۲ کوارت از دست بدهد. بگویید که این برابر است با ۲.۵ کوارت از دست دادن هر روز. پس، ۲ کوارت ۸ فنجان است، پس این ۱۰ لیوان—۸ لیوان آب در روز از بدن خارج می‌شود. و ما هیچ مخزن ذخیره‌ای در پشت نداریم، آیا داریم؟ تنها آبی که وارد می‌شود، آبی است که ما می‌گیریم. پس، باید حداقل ۲ کوارت در روز بنوشیم—حداقل، اگر ممکن است بیشتر. حالا، در حال حاضر، چون شما هر روز سونای بخار دارید، تعجب نمی‌کنم اگر ۰.۸ کوارت از پوستتان از دست بدهید چون به شدت عرق می‌کنید. نصف دیگر می‌تواند از میوه‌هایتان، سبزیجاتتان، شاید چای‌های گیاهی‌تان، آب سبزیجات در طول روز بیاید، پس این مقدار آبی است که ما نیاز داریم. دکتر بتمنقلیج، او نشان داد که اولین جایی که ما احساس از دست دادن آب را می‌کنیم—اگر آب را جایگزین نکنیم، بدن وارد نوعی مدیریت خشکسالی می‌شود، و هورمونی را آزاد می‌کند تا این مدیریت خشکسالی را اداره کند. این هورمون هیستامین نام دارد. و اگر کسی واکنش آلرژیک به چیزی داشته باشد، چه به او می‌دهند؟ آنتی‌هیستامین—می‌دانید بهترین آنتی‌هیستامین فقط آب است. پس، اولین جایی که آب از آن گرفته می‌شود تا حجم خون کامل در رگ‌ها و شریان‌ها حفظ شود، دیواره معده است. ما یک دیواره مخاطی ضخیم داریم که معده را پوشانده است. و حالا، ما یک دیواره مخاطی خیلی نازک داریم. حالا، در آن دیواره مخاطی، بی‌کربنات سدیم وجود دارد. و بی‌کربنات سدیم در دیواره مخاطی است تا هر اسید معده‌ای که ممکن است سعی کند از آن عبور کند را خنثی کند و اساساً از معده ما در برابر علل محافظت کند. پس، زخم معده چیست؟ اساساً یک فروپاشی بافت‌هاست. پس، بگذارید یک سناریو به شما بدهم. احتمالاً حدود شاید ۲۰ سال پیش بود—چند پزشک استرالیایی در استرالیای غربی کشف کردند که هلیکوباکتر پیلوری باعث زخم معده می‌شود. درباره این نظریه شنیده‌اید؟ آن‌ها حتی باکتری هلیکوباکتر پیلوری را به معده برخی افراد گذاشتند و سپس زخم معده گرفتند. پس، ما مردی داشتیم که برنامه ما را از آفریقای جنوبی انجام داد. و او و همسرش آمدند. او علاقه‌ای به شروع ترفند ما نداشت، اما همسرش مقدار دردناکی داشت. پس، او با اکراه آمد.

و وقتی با او صحبت می‌کنم—او حدود ۵۷ سال دارد—نمی‌خواست به سوالم جواب بدهد. او به‌طور کوتاه و تند جواب می‌داد. او از من عصبانی نبود—می‌دانم از همسرش عصبانی بود که اصلاً آنجا بود. به او گفتم، «آیا آب می‌نوشید؟» «بله، ۲ لیتر در روز.» پس، من فقط از آن گذشتم—سوال بیشتری نپرسیدم. گفتم، «دارویی مصرف می‌کنید؟» گفت، «بله، هر ماه یک آنتی‌بیوتیک متفاوت برای کشتن هلیکوباکتر پیلوری در معده‌ام می‌خورم چون ۲۵ سال است مشکلات معده دارم. در سراسر جهان بوده‌ام.» پس، آخرین چیزی که امتحان می‌کرد آنتی‌بیوتیک‌ها بود چون فهمیده بودند او هلیکوباکتر در معده‌اش دارد. گفتم، «آه، چقدر از این برنامه گذشته است؟» گفت، «چهار ماه.» پس، او چهار دوز هلیکوباکتر پیلوری داشته است. و حدس بزنید چه؟ هنوز آنجاست، و هنوز درد معده دارد. گفتم، «آیا علاقه‌ای به امتحان کردن جایگزینی برای دارو دارید؟» گفت، «نه، من از داروی خودم خیلی راضی‌ام، خیلی متشکرم.» و من همیشه به همه احترام می‌گذارم—به انتخاب‌های همه احترام می‌گذارم. آیا این حق خدادادی ما نیست؟ قطعاً.

فقط گفتم، «اوه»، و آنجا گذاشتمش. بعد از سخنرانی اول، که درباره توانایی بدن برای خوددرمانی صحبت کردم—که اگر مشکلی داریم، باید ببینیم بدن چگونه شفا می‌یابد و با آن کار کنیم—همسرش، و او هم دارو مصرف می‌کرد، مستقیم به من آمدند. او گفت، «این از هر چیزی که تا حالا شنیده‌ام منطقی‌تر است. من مایلم آنچه شما پیشنهاد می‌کنید را انجام دهم.» به او گفتم، «من هیچ اختیاری روی داروی شما ندارم.» اما گفتم، «اگر من بودم، آن را قطع می‌کردم چون تا حالا کار نکرده، و گیاهانی که پیشنهاد می‌کنم را امتحان می‌کردم.» او گفت، «مایلم.»

پس، کاری که کردم این بود که به او گیاهی به نام نارون لغزنده دادم، که دیواره روده را می‌پوشاند و تسکین می‌دهد. او برنامه پایه ما را انجام داد—۲ روز با آبمیوه‌ها. و البته، ما مردم را تشویق می‌کنیم که بین هر آبمیوه آب بنوشند. در پایان هفته، مردی بسیار خوشحال جلوی من داشتم. او مشتاق بود چیزی به من بگوید. گفتم، «بله»، گفت. «دو روز است که درد معده ندارم—اولین بار در ۲۵ سال.» گفتم، «این خبر خوبی است»، و او گفت، «نه، من مشکل را فهمیده‌ام.» برای من، این حتی خبر بهتری بود. «به دکتر بروید—کجا؟ کجا؟» گفتم، «چه؟ مشکل چه بود؟» گفت، «من بین وعده‌ها چیزی نمی‌نوشیدم، و تقریباً یک لیتر کامل آب با هر وعده می‌نوشیدم.»

پس، می‌خواهم به شما نشان دهم چه در روده‌اش اتفاق می‌افتاد. پس، چه در روده‌اش اتفاق می‌افتاد؟ او بین وعده‌ها چیزی نمی‌نوشید، یعنی دیواره روده‌اش خیلی نازک بود، یعنی اسید هیدروکلریک بافت‌ها را تجزیه می‌کرد. و به یاد بیاورید، باکتری یک ارگانیسم فرصت‌طلب است. همچنین، چه اتفاقی افتاد این بود که بدن شروع کرد به—میکروارگانیسم‌های خودش تغییر کردند. رولاند به عضو تیم تمیزکاری آمد، جمع‌کنندگان زباله، و آن‌ها شروع به تمیز کردن بافت مرده کردند، و نامشان هلیکوباکتر پیلوری بود. ببینید چرا باید بپرسم، «چرا آنجا هستند؟» تعجبی ندارد که در هر مورد زخم معده هلیکوباکتر پیلوری پیدا می‌کنند—آنجا هستند تا آشغال را تمیز کنند.

همان‌طور که خدا می‌خواست، وقتی غذا را بو می‌کنیم و شروع به جویدن غذا می‌کنیم، اسید هیدروکلریک آزاد می‌شود. و اسید هیدروکلریک با پپسینوژن ارتباط برقرار می‌کند تا پپسین آزاد شود، که پروتئین را تجزیه می‌کند. اما اسید هیدروکلریک کار دیگری هم می‌کند—ضد قارچ است، ضد باکتری است. و بنابراین، توانایی از بین بردن این‌ها را دارد. و درست وقتی اسید هیدروکلریک در نظر دارد پایین برود و این‌ها را از بین ببرد، او یک لیوان بزرگ آب می‌نوشد. این چه به اسید هیدروکلریک می‌کند؟ فقط آن را رقیق می‌کند. پس، هلیکوباکتر پیلوری به جویدن بافت مرده ادامه می‌دهد، و می‌گوید، «این نزدیک بود—جوم، جوم.» چیزی که این مرد کشف کرد این بود که آب را در زمان اشتباه می‌نوشید. به یاد بیاورید، قبلاً به شما گفتم، گفتم، «چقدر آب در روز می‌نوشید؟» او گفت، «۲ لیتر»، و چون با همه این جواب‌ها کمی تند بود، تصمیم گرفتم بیشتر فشار نیاورم.

پس، حالا او صبح زود می‌نوشید. او نیم ساعت قبل از وعده‌اش نوشیدن را متوقف کرد. آن نیم ساعت قبل از وعده بلافاصله آن دیواره مخاطی را ضخیم کرد. آبی که روز قبل داشت، اسید هیدروکلریکی که در کبد ساخته می‌شود را تغذیه کرد. پس، بیایید ببینیم حالا چه اتفاقی می‌افتد. حالا، در اقامتگاه سلامت، او آب را در زمان مناسب می‌نوشد—بین وعده‌ها. دیواره مخاطی‌اش ضخیم می‌شود. و وقتی وعده‌اش را می‌خورد، اسید هیدروکلریک، که دیگر رقیق نمی‌شود، پایین می‌آید و هلیکوباکتر پیلوری را از بین می‌برد. چه فرآیند شگفت‌انگیزی. چه کسی او را شفا داد؟ بدنش خودش را شفا داد وقتی شرایط درست به او داده شد. وقتی کسی با هلیکوباکتر پیلوری به من می‌آید، یکی از اولین کارهایی که می‌کنم این است که اسید هیدروکلریکشان را افزایش دهم چون، اگر اسید هیدروکلریک را افزایش دهید، به یاد بیاورید یکی از نقش‌هایش چیست—ضد باکتری، ضد قارچ. پس، من انتقاد نمی‌کنم از پزشکانی که کشف کردند که هلیکوباکتر پیلوری باعث زخم معده می‌شود—آنجاست، نقشی دارد. اما چرا آنجاست؟

و متأسفانه، در هیئتی که جوایز نوبل را اعطا می‌کند، نمایندگان شرکت‌های داروسازی حضور دارند. دیگر جلوتر نمی‌رویم، و من قطعاً نمی‌گویم افرادی که جوایز نوبل می‌گیرند شایسته آن نیستند—قطعاً، به خاطر کار بزرگشان شایسته‌اند. اما من فقط حقایق را به شما ارائه می‌دهم—من فقط آناتومی و فیزیولوژی پایه را به شما می‌دهم. پس، این مرد که ۲۵ سال درد معده داشت، با فقط نوشیدن آب در زمان مناسب تسکین یافت، که به بدنش اجازه داد خودش را شفا دهد.

دکتر بتمنقلیج—او یافت که اولین جایی که آب را از دست می‌دهیم، دیواره دستگاه گوارش است. او همچنین یافت که اگر در دستگاه گوارش پایین بروید، به پانکراس می‌رسید. و پانکراس ۲ هورمون به خون آزاد می‌کند تا به تعادل سطح قند خون کمک کند—این انسولین و گلوکاگون شماست. اما اگر کم‌آب باشید، آن هورمون‌ها آن‌طور که باید ساخته نمی‌شوند. پس، مردم امروز کم‌آب هستند—این می‌تواند یک عامل کمک‌کننده به دیابت باشد.

او همچنین کشف کرد که هورمون‌هایی از پانکراس آزاد می‌شوند تا هضم را نهایی کنند. پس، لیپاز پانکراسی برای نهایی کردن هضم چربی وجود دارد، آمیلاز پانکراسی وجود دارد که—چه—هضم نشاسته را نهایی می‌کند، تریپسین و کیموتریپسین وجود دارند که هضم پروتئین را نهایی می‌کنند. حالا، همه این‌ها از آب ساخته شده‌اند. اگر آب کافی نداشته باشید، هضمتان در هر مرحله به خطر می‌افتد. در هر مرحله، آب برای هر عملکرد بدن لازم است. پس، تعجبی ندارد که دکتر بتمنقلیج کتابش را نام‌گذاری کرد—وقتی شخصی علامت بیماری دارد، او می‌گوید باید یکی از فریادهای بسیار بدن برای آب باشد. این عنوان کتابش است.

سلول‌های مغزمان وقتی آب کافی ندارند، کوچک می‌شوند. سردردها وقتی آب کافی نداریم شایع‌اند. الگوهای فکری منفی می‌توانند وقتی سلول‌های مغزمان آب کافی ندارند، توسعه یابند. من می‌توانم دستم را بدون درد این‌طور داخل و خارج کنم چون اطراف هر مفصل مایعی است. و آن مایع، مایع سینوویال است، و ۹۹٪ آب است. در حالت کم‌آبی، بدن می‌تواند مقداری آب از آنجا بگیرد تا حجم خون کامل را در شریان‌ها و رگ‌های اصلی حفظ کند. پس، اگر آنجا درد داشته باشم، شاید اسمش آرتریت باشد، اما در واقع، شاید فقط حالت کم‌آبی باشد.

آرنجمان در آب حرکت می‌کند، پس ما در هر قدم به آب نیاز داریم. همچنین، ریه‌هایمان. حالا، در پایین ریه‌هایمان—من یک تصویر کوچک از ریه‌هایمان برایتان می‌کشم تا این را بفهمید. پس، اینجا ریه‌هایمان هستند—این یک ریه است. پس، نای شما تقسیم می‌شود و پایین می‌آید، و سپس دوباره به برونشیول‌های کوچک تقسیم می‌شود. این فرآیند جالبی است. و سپس، در انتهای هر برونشیول، این مثل یک دسته انگور کوچک به نظر می‌رسد، اما آلوئول‌ها هستند، ببینید—در انتهای برونشیول‌ها، شما آلوئول‌ها را دارید.

اینجاست که تبادل گازی رخ می‌دهد. بالای هر آلوئول، یک شبکه مویرگی خونی کوچک وجود دارد، و در آن شبکه مویرگی خونی است که اکسیژن از آلوئول‌ها برداشته می‌شود، و خون دی‌اکسید کربن را رها می‌کند، و ما نفس می‌کشیم بیرون. در ساندرلند، هر آلوئول، یک قطره آب بسیار کوچک وجود دارد، و به خاطر کشش سطحی آب، وقتی نفس می‌کشید بیرون، آن آلوئول کوچک فرو می‌ریزد، که اجازه می‌دهد همه دی‌اکسید کربن—بیشتر آن—نفس کشیده شود بیرون، پس حالا وقتی نفس می‌کشید داخل، می‌توانید اکسیژن بیشتری نفس بکشید. در حالت کم‌آبی، آن قطره آب کوچک آن‌طور که باید نیست، یعنی وقتی نفس می‌کشید بیرون کاملاً فرو نمی‌ریزد، یعنی نمی‌توانید سهمیه کامل اکسیژنتان را بگیرید. اما چه اتفاق دیگری می‌افتد—بدن، برای جلوگیری از از دست دادن آب، می‌تواند شروع به تنگ کردن برونشیول‌های کوچک کند تا آب از دست ندهیم، و پس یکی از نشانه‌های کم‌آبی می‌تواند تنفس تنگ‌شده، تنگ‌شده باشد. خون در کم‌آبی خیلی غلیظ می‌شود. خونمان باید خوب و رقیق باشد تا قلب بتواند آن را به راحتی پمپ کند، تا واحدهای فیلتر کوچک در کلیه‌هایمان بتوانند آن را با سهولت فیلتر کنند. پس، آب برای هر عملکرد بدن لازم است.

می‌خواهم داستانی از مردی که به اقامتگاه ما آمد به شما بگویم که سه مشکل اصلی داشت. او سردردهای مزمن داشت، که برایش کلی مسکن می‌خورد، قفسه سینه‌اش خیلی گرفته بود، و همچنین درد کمر پایینی وحشتناکی داشت. آیا می‌دانستید که ۷۵٪ وزن نگه‌داشته‌شده در کمر پایینی‌تان با آب نگه داشته می‌شود؟ درصد دیگر، البته، با رباط‌ها، عضلاتتان گرفته می‌شود. پس، حالت کم‌آبی—درد کمر پایینی خیلی شایع است. پس، این چیزی بود که این مرد داشت. و وقتی با او مشورت می‌کردم، به او گفتم، «چقدر آب در روز می‌نوشید؟» گفت، «من، من آب نمی‌نوشم.» گفتم، «آب نمی‌نوشید؟» گفتم، «چه می‌نوشید؟» گفت، «همه‌اش کوکاکولا، قهوه»، چون کلی مسکن دارد. او فقط ۴۴ سال داشت. مردی خوش‌ساخت بود، اما در ۴۴ سالگی، کیفیت زندگی‌اش از بین رفته بود. پس، ما او را تشویق کردیم که بیشتر آب بنوشد. تا آخر هفته، سردردش از بین رفته بود، تا آخر هفته، درد کمر پایینی‌اش قطعاً کم شده بود، و ریه‌هایش کمی شفاف‌تر بودند. گفتم، پنج هفته بعد، او با لبخند بزرگی از ماشین پرید بیرون و یک بطری دو لیتری—شما می‌گویید دو کوارت—آب داشت. گفت، «من چهار لیتر در روز می‌نوشم.» گفت، «در پنج هفته، هیچ سردردی، هیچ درد کمر پایینی نداشته‌ام»، و گفت، «قفسه سینه‌ام تقریباً شفاف است.» مشکلش چه بود؟ کم‌آبی بود. این به همین سادگی است—همیشه به این سادگی نیست، اما وقتی به این سادگی است، شگفت‌انگیز است.

پس، کتاب دکتر بتمنقلیج، یکی از فریادهای بسیار بدن برای آب، کتاب مهمی است چون او به هر عملکرد بدن می‌رود و نشان می‌دهد که چقدر مهم است که ما آب کافی بنوشیم. یک خانم به من گفت، «من مقدار کمی، مقدار زیادی آب در فنجان‌های چایم می‌نوشم.» متأسفم، چون چای حاوی عوامل دهیدراته‌کننده است—کافئین و تانین هر دو عوامل دهیدراته‌کننده قوی هستند، و اگر او یک قاشق چای‌خوری شکر در آن بگذارد، یک عامل دهیدراته‌کننده دیگر آنجاست. جایی که آسیب‌شناسی که برنامه ما را انجام داد، گفت، «ما مطالعاتی روی کافئین انجام داده‌ایم، و فهمیدیم که شما به پنج فنجان آب نیاز دارید تا عوامل دهیدراته‌کننده در یک فنجان قهوه را جبران کنید.» حالا، آن یک فنجان قهوه بود که شکر هم داشت. پس، نه تنها مردم به اندازه کافی آب نمی‌نوشند، بلکه به خاطر نوشیدنی‌هایی که دارند، دهیدراته هم می‌شوند. باز هم، ما باید کم‌کم‌کم‌کم بنوشیم—چقدر بستگی به فعالیتتان در طول روز دارد. اگر در باغ کار می‌کنید و زیاد عرق می‌کنید، یا اگر زیاد حمام بخار دارید، قطعاً باید آب بیشتری بنوشید. یکی از نشانه‌های اینکه آب کافی می‌نوشید این است که ادرارتان شفاف باشد. پس، وقتی ادرارتان شفاف است، این نشانه نسبتاً خوبی است که به اندازه کافی آب می‌نوشید. حالا، در حال حاضر اینجا در اقامتگاه، شما ویتامین‌های B دارید، و ویتامین‌های B روی بدنتان اثر می‌گذارند که ادرارتان را زرد فلورسنت می‌کند. پس، تعجب نکنید اگر این هفته ادرارتان زرد فلورسنت باشد—فقط باید بفهمید چگونه آن را شفاف کنید.

و بسیاری از مردم در مراکز مراقبت سالمندان—افراد مسن—به اندازه کافی آب نمی‌نوشند، و این قطعاً یک عامل کمک‌کننده به بیماری روانی و زوال مغزهایی است که می‌بینیم. در استرالیا، هر هفته ۱,۷۰۰ مورد آلزایمر تشخیص داده می‌شود. حالا، این کمی ترسناک است. آیا می‌دانستید که خدا هرگز قصد نداشت مغزمان زوال پیدا کند؟ و فردا، ما به مغز می‌رویم، و فردا، من به شما نشان می‌دهم که چگونه می‌توانید با افزایش سن باهوش‌تر و داناتر شوید. مغز نباید زوال پیدا کند. آیا از آلزایمر یا زوال عقل در کتاب مقدس خوانده‌اید؟ من قطعاً نخوانده‌ام. و قبل از طوفان، می‌دانید، مردم تا بیش از ۷۰۰ و ۸۰۰ سال زندگی می‌کردند. ما امروزه افرادی را داریم که در ۴۰ و ۵۰ سالگی‌شان نشانه‌های زوال عقل و آلزایمر را نشان می‌دهند، و این نباید باشد. فقط یک نکته نیست—اغلب چند نکته است—اما یکی قطعاً کم‌آبی است.

پس، می‌خواهم داستانی برایتان تعریف کنم تا این را نشان دهم. ما خانمی داشتیم که چند سال پیش به برنامه‌مان آمد—احتمالاً حدود شش سال پیش بود. او ۴۵ ساله بود، و مادرش را که زوال عقل داشت آورد. پس، ما همیشه می‌گوییم اگر کسی آلزایمر یا زوال عقل دارد، باید یک مراقب همراهشان داشته باشد چون وقتی در بیمارستان—ما فقط به شما یاد می‌دهیم چگونه به بدنتان شرایط شفابخشی بدهید. وقتی مادرش اول آمد—پس مادرش احتمالاً اوایل ۷۰ سالگی‌اش بود—من به اتاق خواب رفتم، و او فقط آنجا ایستاده بود و از پنجره نگاه می‌کرد، و به من نگاه کرد. به نظر نمی‌آمد حتی بداند من کی‌ام یا من را بشناسد. پس، با مادرش صحبت کردم، و خب، نمی‌توانستم زیاد با مادرش بگویم، پس با دخترش صحبت کردم، و فهمیدم که او دو روز آب ننوشیده بود. و چون زوال عقل داشت، دخترش از او می‌پرسید، و او می‌گفت، «اوه بله، من کلی آب نوشیده‌ام»، اما در واقع هیچی نمی‌نوشید. و سه روز به دستشویی نرفته بود—من درباره روده‌هایش صحبت می‌کنم. پس، دو چیز هست که ما می‌توانیم خیلی خوب درست کنیم. پس، ما به او گیاهانی دادیم تا روده‌هایش را به حرکت دربیاوریم، و به او دادیم—ما فقط او را وادار کردیم که مقدار کمی آب بنوشد. ببینید، خیلی از افراد مسن از آب خوردن دوری می‌کنند چون نمی‌خواهند تصادف کنند. اما اگر بتوانید به آن‌ها توضیح دهید، فقط یک جرعه در یک زمان—این قابل دسترسی است—فقط یک جرعه در یک زمان. اگر هر چند دقیقه یک جرعه آب بخورید، تعجب خواهید کرد چقدر آب می‌توانید در یک روز به بدنتان برسانید. پس، فقط مقدار زیادی جرعه‌های کوچک، کوچک داشته باشید. در عرض ۲۴ ساعت، این خانم دیگر زوال عقل نداشت—او شفاف بود، با مردم صحبت می‌کرد، داخل خانه نشسته بود. به او نگاه کردم، و او مادرش را این‌طوری مدت‌ها ندیده بود.

می‌بینید، من می‌فهمم که در یک مرکز مراقبت سالمندان چه خبر است چون او مادرش را در یک مرکز مراقبت سالمندان داشت چون مراقبت از او خیلی سخت بود. او واقعاً نمی‌توانست—نمی‌توانست او را تنها بگذارد. اما پرستارها خیلی مشغول‌اند، وقت ندارند مطمئن شوند همه به اندازه کافی آب می‌نوشند. و چیز دیگری اتفاق می‌افتد—وقتی آن‌ها را وادار می‌کنند آب بیشتری بنوشند، افراد مسن بیشتری تصادف می‌کنند، و سپس کار بیشتری برای پرستارها پیش می‌آید. این را می‌فهمم، این را می‌فهمم. فکر می‌کنم نقش ما این است که به بدن‌هایمان شرایطی بدهیم که هیچ‌وقت به آنجا نرسیم. آیا درست است؟ پس وقتی به سال‌های آخرمان می‌رسیم، بچه‌هایمان می‌خواهند ما در آپارتمان کوچک مادربزرگ زندگی کنیم چون قرار است از بچه‌ها مراقبت کنیم، لباس‌ها را روی بند بگذاریم—یا این درست است، به هر حال آن‌ها را آنجا می‌گذارید—دکمه را ببندید، آن‌ها اتو می‌کنند، سبزیجات را خرد می‌کنند. می‌دانید، من می‌گویم آنجا، آنجا، آنجا—فعالیت‌های ملکه مادر، می‌دانید، کمی آرام‌تر کنید. اما این چقدر برای بیشتر خانواده‌های پرمشغله مفید است که مادر یا مادرشوهر آنجا باشد که ذهن شفافی دارد و می‌تواند کمک کند؟ می‌فهمم چرا این‌قدر زیاد در مراکز مراقبت سالمندان گذاشته می‌شوند چون نمی‌توان از آن‌ها مراقبت کرد. یک خانم گفت، «اوه هیچی، ساعت ۳ صبح بیدار است، به خانه همسایه‌ها می‌رود، لباس‌ها را از روی بندشان برمی‌دارد. اوه، و مادرم وسط جاده لخت پیدا شد.» می‌دانید که—این خیلی سخت است. و من خیلی برای آن شخص احساس می‌کنم چون، می‌دانید، این—این خیلی ناتوان‌کننده است که ذهن این‌طور زوال پیدا کند.

و پس، اینجا ما این خانم را داشتیم که—توانایی‌هایش را در عرض ۲۴ ساعت برگرداند چون روده‌هایش را به کار انداختیم و او شروع به نوشیدن آب بیشتر کرد. او واقعاً نمک را دوست داشت، و اگر به کسی نمک بدهید، می‌دانید بعدش چه می‌کنند؟ به آب می‌رسند. پس، این—نام دخترش ایزابل بود—او تصمیم گرفت برای هفته بعد رزرو کند، پس دو هفته ماند. او مادرش را ۱۰ سال این‌طوری ندیده بود. در نیمه دومین هفته، به مرکز مراقبت سالمندان زنگ زد، اتاقش را لغو کرد، و او را به خانه برد. و او ۱۰ سال دیگر با او زندگی کرد. او در نهایت، فکر می‌کنم، در اوایل ۸۰ سالگی‌اش سکته قلبی کرد و فوت کرد. اما چه چیز دوست‌داشتنی‌ای که این می‌توانست اتفاق بیفتد. پس، چیز ترسناک درباره آن داستان این است که چند نفر که ذهنشان را از دست می‌دهند در مراکز مراقبت سالمندان هستند که، اگر فقط کسی بود که می‌توانست با آن‌ها کار کند و این عملکردهای بدن را درست کند، خوب می‌شدند؟ اما، همان‌طور که گفتم، شخصی که می‌توانیم رویش کار کنیم خودمان هستیم. و وقتی دوستان و خویشاوندانمان اثر این تغییرات سبک زندگی را ببینند، آن‌وقت آن‌ها هم الهام می‌گیرند که تغییرات را انجام دهند، امیدواریم، و ما جمع می‌شویم.

پس، می‌خواهم چند آیه از کتاب مقدس به شما بدهم که بدن را نشان می‌دهد. پس، ما رومیان فصل ۱۲، آیات ۱ و ۲ را داریم. کتاب مقدس می‌گوید، «پس شما را ای برادران به رحمت‌های خدا التماس می‌کنم که بدن‌های خود را قربانی زنده تقدیم کنید.» قربانی زنده چیست؟ خوب کار می‌کند—که ما بدن‌هایمان را قربانی زنده تقدیم کنیم، مقدس و پسندیده نزد خدا، که خدمت معقول شماست. می‌دانید چرا این‌قدر معقول است؟ چون ما در بدن زندگی می‌کنیم، و زندگی در بدنی که کار می‌کند خوب است. اما آیه دوم می‌گوید، «به این جهان هم‌شکل نشوید.» حالا، همه ما می‌دانیم این یعنی چه—فقط به مغازه‌های فست‌فود بروید. آیا این راهی نیست که بیشتر مردم زندگی می‌کنند؟ «به این جهان هم‌شکل نشوید، بلکه با تجدید ذهنتان متحول شوید.» وقتی با تجدید ذهنتان متحول می‌شوید، ذهن شفافی به دست می‌آورید، و فکر می‌کنم با من موافقید—آیا حالا می‌بینید، ما حالا کجاییم؟ یکشنبه، دوشنبه، سه‌شنبه، چهارشنبه، پنج‌شنبه، جمعه—شما در روز ششم اقامت در اقامتگاه هستید—آیا می‌بینید ذهنتان شفاف‌تر است؟ و وقتی ذهنتان شفاف‌تر است، می‌توانید تصمیم بگیرید که تسلیم شوید—خودتان را به خدا تسلیم کنید. پس، به همین دلیل است که می‌گوید، «به این جهان هم‌شکل نشوید، بلکه متحول شوید.» این چیزی است که خدا می‌خواهد در هر یک از ما انجام دهد—نه فقط بدن‌هایمان را متحول کند، بلکه ذهن‌هایمان را متحول کند. «به این جهان هم‌شکل نشوید، بلکه با تجدید ذهنتان متحول شوید»، و بخشی از تجدید ذهنتان این است که آنچه را شش روز انجام داده‌اید انجام دهید—شما ذهن شفاف‌تری دارید. «پس به این جهان هم‌شکل نشوید، بلکه با تجدید ذهنتان متحول شوید، تا بتوانید آنچه را که خوب و پسندیده و کامل خواست خداست ثابت کنید.» به چه کسی آن را ثابت می‌کنیم؟ وقتی قرار است آن را ثابت کنید—وقتی ملک را ترک می‌کنید، آن را به همه کسانی که ملاقات می‌کنید، به خانواده‌تان وقتی به خانه می‌روید، ثابت خواهید کرد. و به یاد بیاورید، قوی‌ترین گواهی که می‌توانید بدهید فقط خودتان هستید—شما شادترید، نجاتتان آسان‌تر است، در واقع خوب به نظر می‌آیید.

Barbara O’Neill – Salt and Water

Water, the second most vital element needed for life. So, the number one vital element needed for life is oxygen. That’s not a surprise, is it? The second most vital element needed for life is water. You can go 3 minutes without oxygen. We can go a couple of weeks without water. I always thought it was three days without water until I read a book called The Long Walk about some people who were escaping a Siberian work camp, and they were in the desert, and they went nearly two weeks without water. What is the second most vital element needed for life? Where there’s no water, you don’t usually get people living, do you? I always say to people, “How much water do you drink?” And these are some of the answers I get: “I don’t like water.” “If I drink water, my feet swell.” “If I drink water, I’m going to the bathroom all day.” Those last two answers tell me that the water is not getting inside the cell.

So, how do we get the water inside the cell? We have to go to the third most vital element needed for life, and that is sodium. The fourth most vital element needed for life is potassium. So, let’s go back to sodium. In nature, we find the highest amount of sodium in sea water. And sea water contains 92 minerals. Of those 92 minerals, approximately 30% is sodium. And of those 92 minerals, approximately 50% is chloride. Now, because sodium chloride takes up the most amount, they are the first crystals formed when the water is evaporated. So, what man does is he scoops up the first crystals formed, he bleaches them white, puts an aluminum with it so that it runs freely, and there’s your table salt. Table salt is a dangerous salt because we now have two very harsh minerals that, if you were to inject both of those into the blood, you would die. There are two harsh minerals, and they need all the other 90 to soften them and balance them. The highest concentration of minerals inside the cell is potassium. The highest concentration outside the cell is sodium. In the bilayered membrane that surrounds every cell, there are sodium-potassium pumps. These sodium-potassium pumps work to maintain the balance between potassium and sodium. When someone’s not eating enough fruits and vegetables—and that’s where you get most of your potassium—and they’re putting table salt on everything far too much, what happens now is sodium levels rise and potassium levels drop. There is a small amount of sodium in the cell, but when this happens, you see osmosis and diffusion happen when the highest concentration merges into the lowest, so now sodium levels inside the cell are rising, which they should not, and the cell swells. What’s that called? High blood pressure. The doctor is right—table salt contributes to high blood pressure. There’s a French doctor named Doctor Lil Angry, and he’s written a whole book on salt. When people come with high blood pressure, I put them on Celtic salt, he said. Why does he put them on Celtic salt? Because Celtic salt contains 82 minerals; it’s a hand-harvested sea salt. So, the minerals are in the Celtic salt in their balanced form. What about Himalayan salt? In many places, Himalayan salt is a lot easier to get. There’s 70, about 75 minerals, so it’s pretty good. But I prefer the Celtic, and one reason is that the Celtic salt has three magnesiums that contain magnesium chloride and magnesium bromide and magnesium sulphate. Magnesium is a water-hungry molecule, and this explains why the Celtic salt is such a moist salt, especially when we’ve had a lot of rain, because those three magnesiums absorb the moisture, and because magnesium is a water-hungry molecule, it can be used to help the water get into the cell. So, when you take a crystal of Celtic salt, put it on your tongue—and some say, “How big the crystal?” Well, if you’ve got high blood pressure, start small, about the size of a sesame seed. I have high blood pressure, so I might have about three times a sesame seed, put it on your tongue. Your mucous membranes start absorbing the minerals, the magnesium is taken to the cell membrane, and you drink your water, and that magnesium pulls that water inside the cell. It’s the quickest way to hydrate a body. The only time excess water drinking can be dangerous is if people drink too much at once and don’t have the minerals that are in the Celtic salt to pull that water inside the cell. I’ve had people complain to me. They say, “I’m drinking more water now. Now I’m going to the bathroom all day.” So I say, “Are you, are you having a salt? Have a little crystal before every glass of water.” And ideally, we should be having approximately 8 glasses of water a day. And then I say to them, “And don’t drink a whole glass at once.” I think I mentioned earlier I drink half a glass as soon as I get up, I go to the bathroom, I drink another half glass. Then I get dressed and have another half glass. But when I start every glass, I have that little bit of salt.

So, you spread the water over the day. And many people have said to me, “Thank you so much, that has made a big difference.” Huge water in, it’s not long before huge water has to come out. It’s like watering a plant. And look how God sends the rain—little by little by little. And when there’s a tornado, when there’s a torrential downpour, that’s when the soil gets washed away and flooding can happen. So, remember that with your body. Take it little by little by little by little. It is the best way to take it. In the gastrointestinal tract are villi. And on the villi is the receptor site, and that receptor site is used to take the glucose through and into the blood.

So, on these villi, we’ve got blood capillaries that go all the way through. In that receptor site is a carrier. This carrier is designed to take the glucose through to the blood. But the carrier will not accept the glucose unless it comes with a molecule of sodium. I read this in my anatomy and physiology book. In the anatomy and physiology book, I memorized the sentence so I could give it to you from the horse’s mouth: “Sodium is the main transport system of glucose across the brush border wall and into the blood.” And yet, what are we told? “Don’t eat salt.” I agree with not taking the table salt because it causes this imbalance of minerals in and out of the cells. And did you know that sodium chloride is so strong it can kill the taste buds? Have you seen people that use table salt? They put it on everything, and they put it on before they even tasted it. Well, no wonder their taste buds are dying. Whereas Celtic salt, with all of its minerals, enhances the flavor of the food. Now, the red lentils we had this morning—a few people have said, “Sue made this at home, even served it at my house at breakfast,” and people have said, “Is there chicken in this?” And I know why they say that. It’s because it’s so flavorsome. Well, it has a little olive oil, some herbs—nice if you can get fresh—or Italian herbs, and some Celtic salt and a bit of turmeric, that’s it. I rinse it very well. It must be rinsed well first, and I do that just before it’s fully cooked. And yet, as you can see, it’s delicious. So, I’m not interested in cooking up onions and garlic and—much as I love that in my lentils, I’ll do that at lunchtime—but in the morning, I’ve got hills to run up and down, creeks to jump in. I’m not interested in being in the kitchen for a long time, and that’s a very quick dish to make. So, sodium not only is required to get the glucose into the blood, it’s also required to get the water into the cell. So, it’s sodium—it’s the third most vital element needed for life, and you can get that information on the four vitals in any anatomy and physiology book, chemistry book, biology book. I’m just giving you the facts here. So, I wish you could see water is very important. But so is the salt. And again, the potassium is found, you know, in your fresh fruits and vegetables.

Calcium cannot get into the cell by itself. It needs vitamin D. When vitamin D’s present, the calcium is pulled inside the cell, and remember, I showed you the other day that calcium is called the king because when it gets into the cell, all the other minerals piggyback on the back of calcium. Something else happens. I’d like to go back to this for a moment—when the magnesium is put on the tongue and you have the glass of water, or half a glass, a little bit later the other half glass, that magnesium pulls the water inside the cell, and in the bilayer membrane that surrounds every cell, there’s a little motor. And when the water is pulled through the membrane and into the cell, it causes that little motor to start spinning, and the spinning of that motor gives us a unit of energy. So, when you’re feeling a little tired or maybe a little bit peckish mid-morning, have the salt and have the water, and you’ll get a little bit of a pick-up. So, whenever one’s going outside to have their cigarette or the cup of coffee, you have your crystal of salt, your glass of water. Absolutely. If you’re working in an office, go outside and find a tree. Remember what the trees are giving us? Life-giving oxygen. Breathe deeply from your abdominal muscle. And that blast of oxygen—remember what the oxygen does at the cellular level? Oxygen will give you 18 times more energy. We have looked at the inside of the working of the cell a few times. And the way I explain it, it looks like there’s one energy cycle per cell, but it is not true. So, what I’ve done is drawn for you here is a whole lot of little energy cycles—in fact, in the muscle cell, you could have 100 energy cycles to a muscle cell. I could hardly get my mind around that. And that’s why the saying that you will receive more energy than you expend on your morning walk—because each one of those little energy cycles will give 18 times more energy if enough oxygen is going into your body.

Glucose, it can’t get into the cell by itself. It has to have insulin. Insulin is the key that unlocks the door to let the glucose into the cell. And what happens with many people before diabetes develops? Insulin resistance develops. You’ve heard of insulin resistance, and when insulin resistance develops, the cell’s resisting insulin, so the glucose can’t get into the cell, so the glucose stays in the blood, and the brain says to the pancreas, “More insulin, more insulin.” But the problem is not more insulin; the problem is there’s insulin resistance at the cellular level. So, what causes the insulin resistance is the high-carbohydrate, high-sugar diet. It just gets to the point where the cell says, “We have got enough.” So, how to recover from insulin resistance is to get the glucose—those carbohydrates—right down, get the fiber up, good proteins, and the healthy fats. That’s the best way to recover from insulin resistance. But just imagine for a moment, and this is happening in America a lot today—people are not drinking enough water, they’re not having the whole salt, and they’re definitely not having many greens, which is where your magnesium is. So, the little bit of water they’re having is not getting inside the cell. They don’t go out in the sunshine because they’re scared of getting skin cancer, so they’re not getting their vitamin D, so the calcium can’t get in, and the minerals can’t get in. And they’re trying to lose weight. So, they’ve listened to a lot of the media hype that you’ve got to stop the fat because fat will make you fat. So, they run a high-carbohydrate diet. Remember what fat will do! It’ll give you satisfaction or satiation or fulfilling. But if you’re not having any fat, you just eat and eat and eat and eat and eat and eat—the whole packet of cookies goes, the whole chips go. There’s almost—there’s not a sign in your body that says, “Enough.” It’s the fiber, protein, and good fats that will give you that sign. So, they’re on a high-carbohydrate diet, thinking that if they go fat-free, they’ll lose weight. And can you see what’s happening? The water can’t get in, the minerals can’t get in, the glucose can’t get in. And the body says, “What are we going to do?” Because, remember this—this is the CD of the human body. “What are we going to do?” And the body says, “We’ve got one last thing up our sleeve—we’ll just force it into the cell—high blood pressure.”

So, high blood pressure can be a result of dehydration, it can be a result of mineral deficiency, magnesium deficiency, it can be a result of vitamin D deficiency, it can be a result of a high-carbohydrate, high-sugar diet, it can be a result of inactivity. So, there’s a whole lot of things that can come together to contribute to high blood pressure. That’s why the detective hat has to be put on to find out why these things are so. And in some cases, it’ll be a bit of this one, in some cases it’ll be a bit of that one, in some cases other things. And you saw from the first lecture—seems a long time ago, doesn’t it, back to Monday—we looked at how genetics loads the gun, but it’s lifestyle that pulls the trigger. So, the cell and understanding the workings of the cell is paramount to understanding how these things affect the body.

We have a book in our library, and I know we have it in the library here, inspired by an Iranian doctor called Dr. Fereydoon Batmanghelidj. It’s called One of the Body’s Many Cries for Water. The second title to his book is He’s Not Sick, He’s Thirsty. The third title to his book is Don’t Treat Thirst with Medications. His story is fascinating here. I think it was in about the ‘70s or ‘80s, he was a political prisoner, and because he was a doctor, everyone came to him when they had problems. And all they had was water. So, no matter what the problem was, he’d get them drinking a glass of water, he’d come and see them in 15 minutes, he’d give them another glass of water. So, usually in half an hour, they had three glasses of water. And he was just shocked at how the headaches were gone, the migraines eased, the stomach ulcer pain had relieved, the asthma attack relieved. He only gave them water because he had nothing else. He just wanted to make, I guess, a show that he was doing something, and because he was a doctor, they just drank their water. So, he began to document what he was finding because it surprised him. He did not realize, he did not expect the water to have that much of an effect. I can’t remember the period of time, but eventually the government was changed, and he was freed, and he said, “Look, do you mind if I stay a bit longer? I’m in the middle of this fascinating research,” and he has presented his findings at medical conferences. He’s presented his findings in medical journals, but it’s not a very popular subject because you can’t make much money out of water. Now you understand why the second title of his book is He’s Not Sick, He’s Thirsty and Don’t Treat Thirst with Medications. It was a fascinating book for me to read.

I’d like to take you inside and look at a few body functions and how they’re affected by dehydration. So, let’s begin at the mouth. Did you know that in a state of chronic dehydration, too much saliva is produced? Some people think a dry mouth is a sign of dehydration—it is. And too much saliva can be a sign of dehydration. You see, when not enough water is going into the body—and how much water should go in? That’s doing an assessment of that. So, our kidneys—to know how much water should go in, we need to look at how much is coming out. So, in our kidneys, we urinate out 1.5 liters’ loss—now a liter is the same as a quart. So, I’m probably best, because I’m speaking to an American audience, to say a quart loss—1.5-quart loss. And out of the skin, it can be 0.5 of a quart loss. Out of the colon, 0.3 of a quart loss. And out of the lungs, it’s about 0.2 of a quart loss. Say that that equals 2.5-quart loss every day. So, 2 quarts is 8 cups, so that’s 10 glasses—8 glasses of water a day is lost out of the body. And we have no reserve tank on the back, do we? The only water that’s going in is the water we take in. So, we should be drinking at least 2 quarts a day—at least, more if possible. Now, at the moment, because you’re having a steam sauna every day, I wouldn’t be surprised if you’ve got a 0.8 of a quart loss coming out of your skin because you perspire profusely. The other half can come in your fruits, in your vegetables, maybe your herb teas, vegetable juice through the day, so that’s how much water we need. Dr. Batmanghelidj, he showed that the first place that we feel that water loss—if we’re not replacing the water, the body goes into a form of drought management, and it releases a hormone to manage this drought management. It’s called histamine. And if someone has an allergic response to something, what are they given? Antihistamine—you know the best antihistamine is just water. So, the first place that water is taken from to try and maintain full blood volume in the veins and arteries is the lining of the stomach. We have a thick mucosal wall lining the stomach. And so now, we’ve got a very thin mucosal wall. Now, in that mucosal wall, there’s sodium bicarbonate. And the sodium bicarbonate is in the mucosal wall to neutralize any stomach acid that might try and get through and basically protect against our stomach causes. So, what is a stomach ulcer? It’s basically a breakdown of the tissues. So, let me give you a scenario here. It was probably about maybe 20 years ago—a couple of Australian doctors in Western Australia discovered that Helicobacter pylori caused stomach ulcers. You’ve heard of that theory? They even put Helicobacter pylori bacteria into some people’s stomachs and then got stomach ulcers. So, we had a man do our program from South Africa. And he and his wife came. He was not interested in beginning our trick, but his wife had painful amount. So, he came reluctantly.

And when I’m talking to him—he’s about 57—he did not want to answer my questions. He answered them abruptly and shortly. He wasn’t annoyed at me—I know he was annoyed at his wife that he was even there. I said to him, “Do you drink water?” “Yes, 2 liters a day.” So, I just moved on from that—I didn’t ask any more questions. I said, “You on any medication?” He said, “Yes, I’m on a different antibiotic every month to kill the Helicobacter pylori in my stomach because I’ve had stomach problems for 25 years. I’ve been all over the world.” So, the latest thing he was trying was antibiotics because they found he had Helicobacter in his stomach. I said, “Ah, how long have you been on this program?” He said, “Four months.” So, he’s had four doses of Helicobacter pylori. And guess what? It’s still there, and he’s still got the stomach pain. I said, “Do you interested in trying an alternative to a medication?” He said, “No, I’m very happy with my medication, thank you very much.” And I always give everyone respect—I respect everyone’s choices. Isn’t that our God-given right? Absolutely.

I just said, “Oh,” and I left it there. After the first lecture, where I talked about the body’s ability to heal itself—so that if we have a problem, we should be looking at how the body heals and work with it—his wife, and she was on the medication too, they came straight up to me. He said, “That makes more sense than anything I’ve ever heard. I’m willing to do what you suggest.” I said to him, “I have no authority over your medication.” But I said, “If it was me, I would cease it because it hasn’t worked so far, and I would try the herbs that I suggest.” He said, “I’m willing.”

So, what I did was give him a herb called slippery elm, which coats and soothes the lining of the gut. He did our basic program—2 days on juices. And we encourage people, of course, to drink water between every juice. At the end of the week, I had a very happy man in front of me. He was eager to tell me something. I said, “Yes,” he said. “I’ve had no stomach pain for two days—first time in 25 years.” I said, “That’s good news,” and he said, “No, I’ve worked out the problem.” To me, that was even better news. “Go to the doctor—where? Where?” I said, “What? What was the problem?” He said, “I was drinking nothing between meals, and I was drinking almost a whole liter of water with every meal.”

So, I want to show you what was happening in his gut. So, what was happening in his gut? He’s drinking nothing between meals, which means the lining to his gut is very thin, which means the hydrochloric acid is breaking down the tissues. And remember, the bacteria is an opportunist organism. Also, what happened is the body started to—its own microorganisms changed. Roland came to the cleanup team member, the garbage collectors, and they started to clean up the dead tissue, and their name was called Helicobacter pylori. See why I have to ask, “Why are they there?” No wonder they find Helicobacter pylori in every case of stomach ulcer—they’re there to clean up the mess.

As God would have it, when we smell food and we start to chew food, hydrochloric acid is released. And hydrochloric acid connects with pepsinogen to release pepsin, which breaks down protein. But hydrochloric acid does something else—it’s antifungal, antibacterial. And so, it has the ability to wipe out these guys. And just as hydrochloric acid is considering going down and wiping these guys out, he has a big glass of water. What does this do to hydrochloric acid? It just dilutes it. So, Helicobacter pylori’s chomping away at the dead tissue, and it goes, “That was close—chomp, chomp.” What this man discovered is that he was drinking water at the wrong time. Remember, I said to you earlier, I said, “How much water do you drink a day?” He said, “2 liters,” and because he was a little bit abrasive with all these answers, I decided not to push it anymore.

So, now he drank early in the morning. He stopped drinking half an hour before his meal. That half an hour before the meal immediately thickened that mucosal wall. The water he had the day before fed the hydrochloric acid that’s made in the liver. So, let’s have a look at what’s happening now. Now, being at the health retreat, he’s drinking water at the right time—between meals. His mucosal wall is getting thick. And when he eats his meal, hydrochloric acid, which is not being watered down anymore, comes down and wipes out Helicobacter pylori. What a wonderful process. Who healed him? His body healed itself when given the right conditions. When someone comes to me with Helicobacter pylori, one of the first things I do is increase their hydrochloric acid because, if you increase the hydrochloric acid, remember what one of its roles is—antibacterial, antifungal. So, I’m not criticizing the doctors that discovered that Helicobacter pylori causes stomach ulcers—it is there, it does play a role. But why is it there?

And unfortunately, on the board that awards Nobel Prizes, they run representatives from the pharmaceutical companies. We won’t go any further there, and I certainly am not saying people that get Nobel Prizes don’t deserve it—absolutely, they do, because of their great work. But I’m just presenting you the facts—I’m just giving you the basic anatomy and physiology. So, this man who had stomach pain for 25 years found relief by just drinking water at the right time, which allowed his body to heal itself.

Dr. Batmanghelidj—he found the first place that we lose water is the lining of the gastrointestinal tract. He also found that if you go down the gastrointestinal tract, you come to the pancreas. And the pancreas releases 2 hormones into the blood to help balance blood sugar levels—that’s your insulin and your glucagon. But if you’re dehydrated, those hormones aren’t being made as they should be. So, people today are dehydrated—that can be a contributing factor to diabetes.

He also discovered that there are hormones released from the pancreas to finalize digestion. So, there’s pancreatic lipase to finalize fat digestion, there’s pancreatic amylase that—what—finalizes starch digestion, there’s trypsin and chymotrypsin that finalize protein digestion. Now, they’re all made out of water. If you don’t have enough water, your digestion will be compromised. At every stage, water is needed for every body function. So, no wonder Dr. Batmanghelidj entitled his book—when a person has a symptom of disease, he says it must be one of the body’s many cries for water. That’s the title of his book.

Our brain cells shrink when they don’t have enough water. Headaches are common when we don’t have enough water. Negative thought patterns can develop when our brain cells don’t have enough water. I can get my hand to go in and out like that without pain because around every joint, there’s fluid. And that fluid is synovial fluid, and it is 99% water. In a state of dehydration, the body can take some water from there to maintain full blood volume in the major arteries and veins. So, if I have pain in there, maybe it’s called arthritis, but actually, maybe it’s just a state of dehydration.

Our elbow moves around in water, so we need water at every single step. Also, our lungs. Now, at the bottom of our lungs—I’ll draw you a small picture of our lungs so that you’ll understand this. So, here are our lungs here—that’s one lung. So, your trachea splits and comes down, and then it splits again into little bronchioles. It’s quite a process. And then, at the end of every bronchiole, this looks like a little bunch of grapes, but they’re alveoli, see—at the end of the bronchioles, you’ve got the alveoli.

This is where the gaseous exchange takes place. Over every alveoli, there’s a little blood capillary network, and it is in that blood capillary network where the oxygen is picked up from the alveoli, and the blood drops the carbon dioxide, and we breathe out. In Sunderland, every alveoli, there’s a minuscule droplet of water, and because of the surface tension of water, when you breathe out, that little alveoli collapses, which allows all the carbon dioxide—the majority of it—to be breathed out, so that now when you breathe in, you can breathe in more oxygen. In a state of dehydration, that little droplet of water is not as it should be, which means that it doesn’t totally collapse when you breathe out, which means you can’t get your full quota of oxygen. But what also happens—the body, to prevent the water loss, it can start constricting the little bronchioles so that we don’t lose water, and so one of the signs of dehydration can be constricted, constricted breathing. The blood gets very thick in dehydration. Our blood needs to be nice and thin so that the heart can pump it easily, so that the little filtering units in our kidneys can filter it with ease. So, water is needed for every single body function.

I’m going to give you a story of a man that came to our retreat who had three main problems. He had chronic headaches, which he took a lot of painkillers for, he had a very congested chest, and also had terrible lower back pain. Did you know that 75% of weight held in your lower back is held by water? The other percentage, of course, is taken with your ligaments, your muscles. So, a state of dehydration—lower back pain is quite common. So, that’s what this man had. And when I was consulting with him, I said to him, “How much water do you drink a day?” He said, “I, I don’t drink water.” I said, “You don’t drink water?” I said, “What do you drink?” He said, “All Coca-Cola, coffee,” ‘cause he has a lot of painkillers. He was only 44. He was a well-built man, but at 44, his quality of life had gone. So, we encouraged him to start drinking more water. By the end of the week, the headache had gone, by the end of the week, the lower back pain had certainly eased, and his lungs were a little clearer. I said, five weeks later, he jumped out of the car with a big smile on his face and had a two-liter—you say two-quart—bottle of water. He said, “I’m drinking four liters a day.” He said, “In five weeks, I’ve had no headaches, no lower back pain,” and he said, “My chest is almost clear.” What was his problem? It was dehydration. That’s as simple as it gets—not always that simple, but when it is that simple, it’s striking.

So, Dr. Batmanghelidj’s book, One of the Body’s Many Cries for Water, is an important book because he goes into every body function and shows how important it is for us to be drinking adequate water. One lady said to me, “I drink quite a little, quite a lot of water in my cups of tea.” Sorry, because tea contains dehydrating agents—caffeine and tannin are both quite strong dehydrating agents, and if she puts a little teaspoon of sugar in that, there’s another dehydrating agent in there. Where the pathologist who did our program, he said, “We’ve done studies on caffeine, and we found that you need five cups of water to make up for the dehydrating agents in one cup of coffee.” Now, that was a cup of coffee that also had sugar in it as well. So, not only are people not drinking enough water, but they are also causing dehydration because of the drinks that they’re having. Again, we need to drink little by little by little—how much depends on your activity through the day. If you’re working out in the garden and perspiring a lot, or if you’re having steam baths a lot, then definitely you need to drink more water. One of the signs that you’re drinking adequate water is that your urine is clear. So, when your urine is clear, that’s a fairly good sign that you’re drinking enough water. Now, at the moment here at the retreat, you’re having B vitamins, and B vitamins have an effect on your body to cause your urine to be fluorescent yellow. So, don’t be surprised if this week your urine is fluorescent yellow—you just gotta find out how to get it clear.

And many people in aged care facilities—elderly people—they do not drink enough water, and it certainly is a contributing factor to the mental illness and the deterioration in brains we’re seeing. In Australia, there are 1,700 cases of Alzheimer’s being diagnosed every week. Now, that’s a bit scary. Did you know that God never meant our brain to deteriorate? And tomorrow, we’re gonna go to the brain, and tomorrow, I’m gonna show you how you can get brighter and smarter and wiser with age. The brain should not be deteriorating. Have you read of Alzheimer’s or dementia in the Bible? I certainly haven’t. And before the flood, you know, people were living to over 700 and 800 years old. We’re getting people today who are showing signs of dementia and Alzheimer’s in their 40s and in their 50s, and this should not be. It’s not just one point—often it’s several points—but one is certainly dehydration.

So, I’ll give you a story to illustrate. We had a lady who came into our program a few years ago now—it’s probably about six years ago now. She was 45, and she brought her mother who had dementia. So, we always say if someone has Alzheimer’s or dementia, they will need to have a carer with them ‘cause when at the hospital—we just teach you how to give your body the conditions for healing. When the mother first arrived—so the mother was probably early 70s—I went into the bedroom, and she was just standing there looking out the window, and she looked at me. She didn’t seem to even know who I was or acknowledge me. So, I talked to the mother, and well, I couldn’t say much to the mother, so I talked to the daughter, and I found out she hadn’t drunk any water for two days. And because she had dementia, her daughter would ask her, and she’d say, “Oh yes, I’ve drunk lots of water,” but she actually wasn’t drinking any. And she hasn’t been to the bathroom for three days—I’m talking about her bowels. So, there are two things that we can fix pretty good. So, we gave her herbs to get the bowels moving, and we gave her—we just got her to drink little bits of water. See, a lot of elderly people are put off water because they don’t want to have an accident. But if you can explain to them, just have a mouthful at a time—that’s reachable—just have a mouthful at a time. If you have a mouthful of water every couple of minutes, you’ll be surprised how much water you can get into the body in a day. So, just have lots of little, little bits. Within 24 hours, this lady had no dementia—she was lucid, she was talking to people, sitting indoors. I looked at her, and she hadn’t seen her mother like this for a long time.

You see, I understand what it’s like in an aged care facility ‘cause she had her mother in an aged care facility ‘cause it was just so difficult to look after. She really couldn’t—couldn’t leave her. But the nurses are so busy, they don’t have the time to make sure everyone drinks enough water. And something else happens—when they get them to drink more water, more of the elderly people are having accidents, and then there’s a lot more work for the nurses. I understand that, I understand it. I think it’s our role to give our bodies the conditions so we never get there. Is that right? So that when we’re getting into our latter years, our kids will want us to live in the little granny flat because we’re gonna mind the children, we’re gonna put the washing on the line—or that’s right, you put them in there anyway—close button, they do the ironing, they chop up the vegetables. You know, I say there, there, there—Queen Mother activities, you know, slow down a little bit. But how helpful is that for most busy families to have the mother or the mother-in-law there who’s got a clear mind and can be of help? I understand why so many are put in aged care facilities because they can’t be looked after. One lady said, “Oh nothing, it’s up at 3:00 in the morning, she goes to the people next door, she puts the clothes on off their clothesline. Oh, and my mother was found down the middle of the road naked.” You know that—that’s very hard. And I feel so much for the person because, you know, that’s—that’s very debilitating for the mind to deteriorate like that.

And so, here we had this lady who got her—got her faculties back within 24 hours because we got her bowels working and she started to drink more water. She really liked the salt, and if you give salt to someone, you know what’s the next thing they do? They reach for the water. So, this—her daughter’s name was Isabel—she decided to book in for the next week, so she stayed for two weeks. She hadn’t seen her mother like this for 10 years. Halfway through the second week, she rang up the aged care facility, she canceled her room, and she brought her back home. And she lived with her for another 10 years. She eventually, I think, had a heart attack in her early 80s and passed. But what a lovely thing that that could happen. So, the scary thing about that story is how many people losing their minds are in aged care facilities that, if they just had someone who could work with them and get these body functions working well, would be OK? But, as I said, the person we can work on is ourselves. And when our friends and relatives see the effect of what these lifestyle changes are doing, then they’ll be inspired to make the changes too, we hope, and we gather.

So, I want to give you a few Bible verses that illustrate the body. So, we’ve got Romans chapter 12, verses 1 and 2. The Bible says, “I beseech you therefore, brethren, by the mercies of God, that you present your bodies living sacrifices.” What’s a living sacrifice? It works well—that we present our bodies living sacrifices, holy and acceptable to God, which is your reasonable service. You know why it’s so reasonable? ‘Cause we’re living in the body, and it’s nice living in a body that works. But notice verse two, it says, “Be not conformed to this world.” Now, we all know what that means—just go to the fast food shops. Isn’t that the way the majority of people live? “Be not conformed to this world, but be transformed by the renewing of your mind.” When you’re transformed by the renewing of your mind, you get a clear mind, and I think you’ll agree with me—are you finding now, what are we now? Sunday, Monday, Tuesday, Wednesday, Thursday, Friday—you’re on your sixth day of being at the retreat—do you find your mind is clearer? And when your mind is clearer, you can make the decision to surrender—to surrender yourself to God. So, that’s why it means, “Be not conformed to this world, but be transformed.” That’s what God wants to do in each one of us—not just transform our bodies, but transform our minds. “Be not conformed to this world, but be transformed by the renewing of your mind,” and part of renewing your mind is doing what you’ve just done for six days—you’ve got a clearer mind. “So be not conformed to this world, but be transformed by the renewing of your mind, that you may prove what is that good, acceptable, and perfect will of God.” Who do we prove it to? When you’re going to be proving it—when you leave the property, you’ll be proving it to everyone you meet, to your family when you go home. And remember, the most powerful testimony you can give is just you—you’re happier, you’re easier deliverance, you’re actually looking good.

Leave a Reply Cancel reply

Related Stories

Barbara O’Neill Salt och Vatten باربارا اونیل نمک و آب

Konsten att gå till doktorn هنر مراجعه به پزشک

Nytt hopp för dolda skador i underlivet امید تازه برای آسیب‌های پنهان در ناحیه تناسلی

Salt & Vatten – Barbara O’Neill

باربارا اُنیل – نمک و آب

Salt & Water – Barbara O’Neill

Salt & Vatten – Barbara O’Neill

باربارا اُنیل – نمک و آب

Barbara O’Neill – Salt and Water

Leave a Reply Cancel reply

Related Stories

Barbara O’Neill Salt och Vatten باربارا اونیل نمک و آب

Konsten att gå till doktorn هنر مراجعه به پزشک

Nytt hopp för dolda skador i underlivet امید تازه برای آسیب‌های پنهان در ناحیه تناسلی